Page 37 - TH Edition Ver3
P. 37
35
“อพฺรหฺมจริยํ – ซึ่งพฤติกรรมอันเป็นข้าศึกต่อพรหมจรรย์/ ปหาย – ทรงละแล้ว/ พฺรหฺม
จารี – ประพฤติพรหมจรรย์/ สมโณ – พระสมณะ/ โคตโม – โคดม/ อาราจารี – ประพฤติห่างไกล/
วิรโต – ทรงเว้นขาดแล้ว/ เมถุนา – จากเมถุนธรรม/ คามธมฺมา’ติ – อันเป็นกิจของชาวบ้าน’ดังนี้/
อิติ – ดังนี้/ วา – หรือว่า/ หิ – ก็/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทั้งหลาย/ ปุถุชฺชโน – ปุถุชน/
ตถาคตสฺส – ซึ่งตถาคต/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ วทมาโน – เมื่อกล่าว/ วเทยฺย. – พึงกล่าว/
๙. “มุสาวาทํ – ซึ่งการพูดเท็จ/ ปหาย – ทรงละแล้ว/ มุสาวาทา – จากการพูดเท็จ/ ปฏิวิร
โต – ทรงเว้นขาดแล้ว/ สมโณ – พระสมณะ/ โคตโม – โคดม/ สจฺจวาที – พูดแต่ค าสัตย์/ สจฺจสนฺโธ
– ด ารงความสัตย์/ เถโต – มีถ้อยค าเป็นหลัก/ ปจฺจยิโก – เชื่อถือได้/ อวิสํวาทโก – ไม่หลอกลวง/
โลกสฺสา’ติ – ต่อชาวโลก’ดังนี้/
อิติ – ดังนี้/ วา – หรือว่า/ หิ – ก็/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทั้งหลาย/ ปุถุชฺชโน – ปุถุชน/
ตถาคตสฺส – ซึ่งตถาคต/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ วทมาโน – เมื่อกล่าว/ วเทยฺย. – พึงกล่าว/
“ปิสุณํ – ซึ่งค าส่อเสียด/ วาจํ – ซึ่งการพูด/ ปหาย – ทรงละแล้ว/ ปิสุณาย – ส่อเสียด/ วา
จาย – จากวาจา/ ปฏิวิรโต – ทรงเว้นขาดแล้ว/ สมโณ – พระสมณะ/ โคตโม – โคดม/
อิโต – จากฝ่ายนี้/ สุตฺวา – ฟังแล้ว/ น – ไม่/ อมุตฺร – ในฝ่ายโน้น/ อกฺขาตา – เป็นผู้บอก/
อิเมสํ – ซึ่งชนทั้งหลายฝ่ายนี้/ เภทาย – เพอการท าลาย/ อมุตฺร – ในฝ่ายโน้น/ วา – หรือว่า/ สุตฺวา
ื่
– ฟังแล้ว/ น – ไม่/ อิเมสํ – แก่ชนทั้งหลายฝ่ายนี้/ อกฺขาตา – เป็นผู้บอก/ อมูสํ – แก่ชนทั้งหลาย
ฝ่ายโน้น/ เภทาย. – เพื่อการท าลาย/
อิติ – ดังนี้/ ภินฺนานํ – ซึ่งคนทั้งหลายผู้แตกกันแล้ว/ วา – หรือว่า/ สนฺธาตา – เป็นผู้สมาน/
สหิตานํ – ซึ่งคนทั้งหลายที่ปรองดองกัน/ วา – หรือว่า/ อนุปฺปทาตา – เป็นผู้ส่งเสริม/ สมคฺ
ี
ี
คาราโม – เป็นผู้ชื่นชมต่อผู้ที่สามัคคกัน/ สมคฺครโต – เป็นผู้ยินดีต่อผู้ที่สามัคคกัน/ สมคฺคนนฺที –
เป็นผู้เพลิดเพลินต่อผู้ที่สามัคคีกัน/ สมคฺคกรณึ – ที่สร้างสรรค์ความสามัคคี/ วาจํ – ซึ่งถ้อยค า/ ภาสิ
ตา’ติ – เป็นผู้ตรัส’ดังนี้/
อิติ – ดังนี้/ วา – หรือว่า/ หิ – ก็/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทั้งหลาย/ ปุถุชฺชโน – ปุถุชน/
ตถาคตสฺส – ซึ่งตถาคต/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ วทมาโน – เมื่อกล่าว/ วเทยฺย. – พึงกล่าว/
“ผรุสํ – ซึ่งค าหยาบ/ วาจํ – ซึ่งการพูด/ ปหาย – ละเว้นแล้ว/ ผรุสาย – ซึ่งค าหยาบ/ วา
จาย – จากการพูด/ ปฏิวิรโต – ทรงเว้นขาดแล้ว/ สมโณ – พระสมณะ/ โคตโม – โคดม/
ยา – ใด/ สา – นั้น/ วาจา – วาจา/ เนลา – อันไม่มีโทษ/ กณฺณสุขา – อันไพเราะ/ เปมนี
ยา – อันน่ารัก/ หทยงฺคมา – อันจับใจ/ โปรี – อันเป็นค าของชาวเมือง/ พหุชนกนฺตา – อันคน
ส่วนมากรักใคร่/ พหุชนมนาปา – อันคนส่วนมากพอใจ/ ตถารูปึ – อันเช่นนั้น/ วาจํ – ซึ่งการพูด/
ภาสิตา’ติ – เป็นผู้ตรัส’ดังนี้/
อิติ – ดังนี้/ วา – หรือว่า/ หิ – ก็/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทั้งหลาย/ ปุถุชฺชโน – ปุถุชน/
ตถาคตสฺส – ซึ่งตถาคต/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ วทมาโน – เมื่อกล่าว/ วเทยฺย. – พึงกล่าว/
