Page 32 - TH Edition Ver3
P. 32

30


                       อิติห – ด้วยประการฉะนี้แล/ เต – เหล่านั้น/ อุโภ – ทั้งสองคน/ อาจริยนฺเตวาสี – อาจารย์

                                                              ุ
               กับศิษย์ทั้งหลาย/  อญฺญมญฺญสฺส  –  ต่อกันและกัน/  อชุวิปจฺจนีกวาทา  –  เป็นผู้มีถ้อยค าขัดแย้งใน
               ลักษณะตรงกันข้าม/  ภควนฺตํ  –  ซึ่งพระผู้มีพระภาค/  ปิฏฺฐิโต  –  ข้างหลัง/  ปิฏฺฐิโต  –  ข้างหลัง/

               อนุพนฺธา – เป็นผู้เดินตามไปแล้ว/ โหนฺติ – ย่อมเป็น/ ภิกฺขุสงฺฆญฺจ. – ซึ่งหมู่แห่งภิกษุ+ด้วย/

                       ๒. อถ – ครั้งนั้น/ โข – แล/ ภควา – พระผู้มีพระภาค/ อมฺพลฏฺฐิกายํ – ในพระราชอุทยาน
               อัมพลัฏฐิกา/  ราชาคารเก  –  ณ  พระต าหนักหลวง/  เอกรตฺติวาสํ  –  ซึ่งการประทับแรมหนึ่งราตรี/

               อุปคจฺฉิ – เสด็จเข้าไปแล้ว/ สทฺธึ – พร้อมกับ/ ภิกฺขุสงฺเฆน. – ด้วยหมู่แห่งภิกษุ/
                              ิ
                       สุปฺปิโยป – ชื่อว่าสุปปิยะ+แม้/ โข – แล/ ปริพฺพาชโก – ปริพาชก/ อมฺพลฏฺฐิกายํ – ใน
               พระราชอุทยานอัมพลัฏฐิกา/  ราชาคารเก  – ณ  พระต าหนักหลวง/  เอกรตฺติวาสํ  – อยู่รักแรมหนึ่ง

               ราตรี/ อุปคจฺฉิ – เข้าไปแล้ว/ อนฺเตวาสินา – ผู้เป็นศิษย์/ พฺรหฺมทตฺเตน – ชื่อว่าพรหมทัต/ มาณ
               เวน. – ด้วยมาณพ/

                       ตตฺรปิ – ณ ที่นั้น+แม้/ สุทํ – ได้ยินว่า/ สุปฺปิโย – ชื่อว่าสุปปิยะ/ ปริพฺพาชโก – ปริพาชก/
               อเนกปริยาเยน – โดยปริยายเป็นอเนก/ พุทฺธสฺส – ซึ่งพระพุทธ/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาสติ –

               ย่อมกล่าว/ ธมฺมสฺส – ซึ่งพระธรรม/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ สงฺฆสฺส – ซึ่ง

               พระสงฆ์/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาสติ; – ย่อมกล่าว/
                       สุปฺปิยสฺส – ชื่อว่าสุปปิยะ/ ปน – ส่วนว่า/ ปริพฺพาชกสฺส – ของปริพาชก/ อนฺเตวาสี – ผู้

               เป็นศิษย์/  พฺรหฺมทตฺโต  –  ชื่อว่าพรหมทัต/  มาณโว  –  มาณพ/  อเนกปริยาเยน  –  โดยปริยายเป็น

                                      ุ
               อเนก/ พุทฺธสฺส – ซึ่งพระพทธ/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ ธมฺมสฺส – ซึ่งพระธรรม/
               วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ สงฺฆสฺส – ซึ่งพระสงฆ์/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ. –

               ย่อมกล่าว/
                       อิติห – ด้วยประการฉะนี้แล/ เต – เหล่านั้น/ อุโภ – ทั้งสองคน/ อาจริยนฺเตวาสี – อาจารย์

               กับศิษย์ทั้งหลาย/  อญฺญมญฺญสฺส  –  ต่อกันและกัน/  อชุวิปจฺจนีกวาทา  –  เป็นผู้มีถ้อยค าขัดแย้งใน
                                                              ุ
               ลักษณะตรงกันข้าม/ วิหรนฺติ. – ย่อมอาศัยอยู่/
                       ๓. อถ – ครั้งนั้น/ โข – แล/ สมฺพหุลานํ – หลายรูป/ ภิกฺขูนํ – แก่ภิกษทั้งหลาย/ รตฺติยา –
                                                                                  ุ
               แห่งราตรี/ ปจฺจูสสมยํ – ในเวลาใกล้รุ่ง/ ปจฺจุฏฺฐิตานํ – ลุกขึ้นแล้ว/ มณฺฑลมาเฬ – ในหอนั่ง/ สนฺนิ
               สินฺนานํ – นั่งพร้อมกันแล้ว/ สนฺนิปติตานํ – ประชุมกันแล้ว/ อยํ – นี้/ สงฺขิยธมฺโม – การสนทนา

               ธรรม/ อุทปาทิ – เกิดขึ้นแล้ว/

                       “อจฺฉริยํ – น่าอัศจรรย์จริง/ อาวุโส – ท่านผู้มีอายุ/
                       อพฺภุตํ – ไม่เคยปรากฏแล้ว/ อาวุโส – ท่านผู้มีอายุ/

                       ยาวญฺจิทํ – เพียงไร+ด้วย+เหตุนี้/ เตน – พระองค์นั้น/ ภควตา – อันพระผู้มีพระภาค/ ชาน

                                                                               ฺ
               ตา – ผู้ทรงรู้อยู่/ ปสฺสตา – ผู้ทรงเห็นอยู่/ อรหตา – เป็นพระอรหันต์/ สมมาสมฺพุทฺเธน – ผู้ตรัสรู้
                                                                                      ั
               ชอบได้โดยพระองค์เอง/ สตฺตานํ – แห่งสัตว์ทั้งหลาย/ นานาธิมุตฺติกตา – ความมีอธยาศัยต่างกัน/
               สุปฺปฏิวิทิตา. – ทรงทราบแล้ว/
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37