Page 33 - TH Edition Ver3
P. 33
31
อยญหิ – นี้+จริงอยู่/ สุปฺปิโย – ชื่อว่าสุปปิยะ/ ปริพฺพาชโก – ปริพาชก/ อเนกปริยาเยน –
ฺ
โดยปริยายเป็นอเนก/ พุทฺธสฺส – ซึ่งพระพุทธ/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ ธมฺมสฺส
– ซึ่งพระธรรม/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ สงฺฆสฺส – ซึ่งพระสงฆ์/ อวณฺณํ – ซึ่ง
ค าติเตียน/ ภาสติ; – ย่อมกล่าว/
สุปฺปิยสฺส – ชื่อว่าสุปปิยะ/ ปน – ส่วนว่า/ ปริพฺพาชกสฺส – ของปริพาชก/ อนฺเตวาสี – ผู้
เป็นศิษย์/ พฺรหฺมทตฺโต – ชื่อว่าพรหมทัต/ มาณโว – มาณพ/ อเนกปริยาเยน – โดยปริยายเป็น
ุ
อเนก/ พุทฺธสฺส – ซึ่งพระพทธ/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ ธมฺมสฺส – ซึ่งพระธรรม/
วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ สงฺฆสฺส – ซึ่งพระสงฆ์/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ. –
ย่อมกล่าว/
อิติห – ด้วยประการฉะนี้แล/ เต – เหล่านั้น/ อุโภ – ทั้งสองคน/ อาจริยนฺเตวาสี – อาจารย์
ุ
กับศิษย์ทั้งหลาย/ อญฺญมญฺญสฺส – ต่อกันและกัน/ อชุวิปจฺจนีกวาทา – เป็นผู้มีถ้อยค าขัดแย้งใน
ลักษณะตรงกันข้าม/ ภควนฺตํ – ซึ่งพระผู้มีพระภาค/ ปิฏฺฐิโต – ข้างหลัง/ ปิฏฺฐิโต – ข้างหลัง/
อนุพนฺธา – เป็นผู้เดินตามไปแล้ว/ โหนฺติ – ย่อมเป็น/ ภิกฺขุสงฺฆญฺจา”ติ. – ซึ่งหมู่แห่งภิกษุ+ด้วย”
ดังนี้/
๔. อถ – ครั้งนั้น/ โข – แล/ ภควา – พระผู้มีพระภาค/ เตสํ – เหล่านั้น/ ภิกฺขูนํ – ของภิกษ ุ
ทั้งหลาย/ อม – นี้/ สงฺขิยธมม – ซึ่งการสนทนาธรรม/ วิทิตฺวา – ทรงทราบแล้ว/ เยน – โดยทิศใด/
ํ
ํ
ฺ
ิ
มณฺฑลมาโฬ – หอนั่ง/ เตนุปสงฺกม; – โดยทิศนั้น+เสด็จเข้าไปแล้ว/
ิ
ฺ
อุปสงกมิตฺวา – ครั้นเสด็จเข้าไปแล้ว/ ปญฺญตฺเต – ที่ปูลาดไว้แล้ว/ อาสเน – บนพุทธอาสน์/
นิสีทิ. – ประทับนั่งแล้ว/
นิสชฺช – ครั้นประทับนั่งแล้ว/ โข – แล/ ภควา – พระผู้มีพระภาค/ ภิกฺขู – ซึ่งภิกษ ุ
ทั้งหลาย/ อามนฺเตสิ – รับสั่งเรียกมาแล้ว/
“กาย – อะไร/ นุตฺถ – หนอ+ย่อมเป็น/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทั้งหลาย/ เอตรหิ – ในเวลานี้/
กถาย – ด้วยเรื่อง/ สนฺนิสินฺนา – เป็นผู้นั่งแล้ว/ สนฺนิปติตา – เป็นผู้ประชุมกันแล้ว/
ิ
กา – อะไร/ จ – ด้วย/ ปน – ก็/ โว – อันเธอทั้งหลาย/ อนฺตรากถา – อันตรากถา/ วปฺปก
ตา”ติ? – ค้างไว้แล้ว”ดังนี้?/
เอว – เมื่อพระด ารัสอย่างนี้/ วุตฺเต – อันพระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว/ เต – เหล่านั้น/ ภิกฺขู –
ํ
ภิกษุทั้งหลาย/ ภควนฺตํ – กับพระผู้มีพระภาค/ เอตทโวจุ – ซึ่งเนื้อความนี้+ได้กราบทูลแล้ว/
ํ
ุ
“อิธ – นี้/ ภนฺเต – ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ/ อมฺหากํ – เมื่อข้าพระพทธเจ้าทั้งหลาย/ รตฺติยา
– แห่งราตรี/ ปจฺจูสสมยํ – ในเวลาใกล้รุ่ง/ ปจฺจุฏฺฐิตานํ – ลุกขึ้นแล้ว/ มณฺฑลมาเฬ – ในหอนั่ง/ สนฺ
นิสินฺนานํ – นั่งพร้อมกันแล้ว/ สนฺนิปติตานํ – ประชุมกันแล้ว/ อยํ – นี้/ สงฺขิยธมฺโม – การสนทนา
ธรรม/ อุทปาทิ – เกิดขึ้นแล้ว/
‘อจฺฉริยํ – น่าอัศจรรย์จริง/ อาวุโส – ท่านผู้มีอายุ/
อพฺภุตํ – ไม่เคยปรากฏแล้ว/ อาวุโส – ท่านผู้มีอายุ/
