Page 34 - TH Edition Ver3
P. 34
32
ยาวญฺจิทํ – เพียงไร+ด้วย+เหตุนี้/ เตน – พระองค์นั้น/ ภควตา – อันพระผู้มีพระภาค/ ชาน
ตา – ผู้ทรงรู้อยู่/ ปสฺสตา – ผู้ทรงเห็นอยู่/ อรหตา – เป็นพระอรหันต์/ สมมาสมฺพุทฺเธน – ผู้ตรัสรู้
ฺ
ั
ชอบได้โดยพระองค์เอง/ สตฺตานํ – แห่งสัตว์ทั้งหลาย/ นานาธิมุตฺติกตา – ความมีอธยาศัยต่างกัน/
สุปฺปฏิวิทิตา. – ทรงทราบแล้ว/
อยญหิ – นี้+จริงอยู่/ สุปฺปิโย – ชื่อว่าสุปปิยะ/ ปริพฺพาชโก – ปริพาชก/ อเนกปริยาเยน –
ฺ
โดยปริยายเป็นอเนก/ พุทฺธสฺส – ซึ่งพระพุทธ/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ ธมฺมสฺส
– ซึ่งพระธรรม/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ สงฺฆสฺส – ซึ่งพระสงฆ์/ อวณฺณํ – ซึ่ง
ค าติเตียน/ ภาสติ; – ย่อมกล่าว/
สุปฺปิยสฺส – ชื่อว่าสุปปิยะ/ ปน – ส่วนว่า/ ปริพฺพาชกสฺส – ของปริพาชก/ อนฺเตวาสี – ผู้
เป็นศิษย์/ พฺรหฺมทตฺโต – ชื่อว่าพรหมทัต/ มาณโว – มาณพ/ อเนกปริยาเยน – โดยปริยายเป็น
อเนก/ พุทฺธสฺส – ซึ่งพระพทธ/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ ธมฺมสฺส – ซึ่งพระธรรม/
ุ
วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ – ย่อมกล่าว/ สงฺฆสฺส – ซึ่งพระสงฆ์/ วณฺณํ – ซึ่งค ายกย่อง/ ภาสติ. –
ย่อมกล่าว/
อิติหเม – ด้วยประการฉะนี้แล+เหล่านี้/ เต – เหล่านั้น/ อุโภ – ทั้งสองคน/ อาจริยนฺเตวาสี
– อาจารย์กับศิษย์ทั้งหลาย/ อญฺญมญฺญสฺส – ต่อกันและกัน/ อุชุวิปจฺจนีกวาทา – เป็นผู้มีถ้อยค า
ขัดแย้งในลักษณะตรงกันข้าม/ ภควนฺตํ – ซึ่งพระผู้มีพระภาค/ ปิฏฺฐิโต – ข้างหลัง/ ปิฏฺฐิโต – ข้าง
หลัง/ อนุพนฺธา – เป็นผู้เดินตามไปแล้ว/ โหนฺติ – ย่อมเป็น/ ภิกฺขุสงฺฆญฺจา’ติ. – ซึ่งหมู่แห่งภิกษุ+
ด้วย”ดังนี้/
ั
ุ
อยํ – นี้/ โข – แล/ โน – อนข้าพระพทธเจ้าทั้งหลาย/ ภนฺเต – ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ/ อนฺ
ตรากถา – อันตรากถา/ วิปฺปกตา – ค้างไว้แล้ว/ อถ – ครั้งนั้น/ ภควา – พระผู้มีพระภาค/ อนุปฺปตฺ
โต”ติ. – เสด็จมาถึงโดยล าดับแล้ว”ดังนี้/
๕. “มมํ – ซึ่งข้าพเจ้า/ วา – หรือว่า/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทั้งหลาย/ ปเร – คนทั้งหลายเหล่า
ํ
อน/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาเสยฺยุ – พึงกล่าว/ ธมฺมสฺส – ซึ่งพระธรรม/ วา – หรือว่า/ อวณฺณํ –
ื่
ฺ
ํ
ซึ่งค าติเตียน/ ภาเสยยุ – พึงกล่าว/ สงฺฆสฺส – ซึ่งพระสงฆ์/ วา – หรือว่า/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/
ํ
ภาเสยฺยุ – พึงกล่าว/ ตตฺร – ในคนทั้งหลายเหล่านั้น/ ตุมฺเหหิ – อันเธอทั้งหลาย/ น – ไม่/ อาฆาโต
– ความอาฆาต/ น – ไม่/ อปฺปจฺจโย – ความแค้นเคือง/ น – ไม่/ เจตโส – แห่งใจ/ อนภิรทฺธิ –
ื
ความขุ่นเคอง/ กรณียา. – พึงกระท า/
ั้
มมํ – ซึ่งข้าพเจ้า/ วา – หรือว่า/ ภิกฺขเว – ดูกรภิกษุทงหลาย/ ปเร – คนทั้งหลายเหล่าอื่น/
อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภาเสยฺยุ – พึงกล่าว/ ธมฺมสฺส – ซึ่งพระธรรม/ วา – หรือว่า/ อวณฺณํ – ซึ่ง
ํ
ํ
ค าติเตียน/ ภาเสยฺยุ – พึงกล่าว/ สงฺฆสฺส – ซึ่งพระสงฆ์/ วา – หรือว่า/ อวณฺณํ – ซึ่งค าติเตียน/ ภา
เสยฺย – พึงกล่าว/ ตตฺร – ในคนทั้งหลายเหล่านั้น/ เจ – หากว่า/ ตุมฺเห – เธอทั้งหลาย/ อสฺสถ – พึง
ํ
ุ
เป็น/ กุปิตา – เป็นผู้โกรธเคืองแล้ว/ วา – หรือว่า/ อนตฺตมนา – เป็นผู้ไม่พอใจแล้ว/ วา – หรือว่า/
ตุมฺหํเยวสฺส – แก่เธอ+เท่านั้น+พึงมี/ เตน – เพราะความโกรธเคืองนั้น/ อนฺตราโย. – อันตราย/
