Page 11 - สัตว์ที่เรียกว่ามนุษย์

สัตว์ที่เรียกว่ามนุษย์

๗.เราจักเว้นขาดจากการฟ้อนร า ขับร้องการประโคมดนตรีและดูการเล่นอันเป็นภัยแก่กุศล จาก

การทัดทรงประดับตกแต่งร่างกายด้วยดอกไม้ของหอมและเครื่องประเทืองผิวอันเป็นฐานะแห่งการ

แต่งตัว ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งนี้ ในวันนี้

๘.เราจักละการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่หนานุ่มเว้น ขาดจากการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอน

อันหนานุ่ม ส าเร็จการนอนบนที่นอนอันแบนราบ คือบนเตียงหรือบนเครื่องปูลาดที่ท าด้วยหญ้า ตลอดคืน

หนึ่งกับวันหนึ่งในวันนี้

แม้ด้วยเจตนานี้เธอก็ชื่อว่าได้ท าตามพระอรหันต์ทั้งหลายทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเธอรักษาแล้ว โดย

ไม่ต้องไปร้องขอจากใครๆ แปดประการเหล่านี้คืออริยะอุโบสถอันบุคคลรักษาแล้วอย่างนี้ ย่อมมีผลมาก

มีอานิสงส์มาก มีความรุ่งเรืองมาก มีความแผ่ไพศาลมาก เป็นบุญมีสุขเป็นก าไรมีสวรรค์เป็นแดนเกิด

เป็นมหาทานอันยิ่งที่เธอควรท า เธอยังจะรออะไรอีกหรือหนอ

๓.บุญส าเร็จด้วยการภาวนา ฝึกให้จิตมีสมาธิอันมีทั้งสมถะภานาและวิปัสสนาภาวนา การเจริญ

ภาวนาแม้แค่ช่วงสูดดมของหอมหรือก ามือเข้ามา อานิสงผลบุญมากกว่าของทานและศีลว่ามากมาย

เทียบแล้วยังไม่เท่าเศษเสี้ยวธุลีดินผลบุญอันเกิดจากภาวนาเลย แล้วเธอจะยังผัดวันประกันพรุ่งอีกหรือ

เธอจงมีชีวิตอยู่กับวันนี้เพียงวัน

เดียวอย่างมีความสุขแล้วเธอจะมีอายุยืน

ยาวนับร้อยปี ให้เธอรู้ด้วยว่าวันวานผ่าน

มาแล้วอย่าอาวรณ์ ถึงแม้เธอจะโหยหามัน

มันก็มิอาจจะกลับมาได้ เธออย่าได้หมกจม

อยู่กับมัน ชอบใจหรือไม่ชอบใจ สุขหรือ

ทุกข์ก็เปล่าประโยชน์ที่จะพร่ าหา เธอจงตัด

ใจจากมันทั้งสองด้านคือทั้งที่เธอชอบใจ

และไม่ชอบใจ ส่วนวันพรุ่งนี้ไม่เคยมาถึงอย่าได้เพ้อฝันถึงมันจนเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอจงประมาณ

กาลไว้เพียงว่าเธอจะด ารงชีวิตอยู่โดยไม่ประมาทได้อย่างไรเท่านั้นพอ สิ่งที่เธอจะท าได้คือเธอจงท าวันนี้

อันเป็นปัจจุบันของเธอ ที่เธอสามารถสัมผัสและกระท ามันได้จริง อันเธอก าลังพยายามปล่อยวางอยู่นี้

เธอจงอยู่กับมันอย่างมีความสุขด้วยศรัทธา ศีล สุตตะ จาคะ ปัญญา อย่าได้ร าดงชีวิตอยู่ด้วยความ

ประมาทอันจะก่อบาปอกุศลอย่างเด็ดขาด ไปให้ไกลจากมิตรชั่ว เพื่อนชั่ว คบหาแต่ผู้มีสมาจารบริสุทธิ์คือ

ผู้ที่ศึกษาศรัทธาสัมปทาตามผู้ถึงพร้อมด้วยศรัทธาคือเชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคตว่าแม้เพราะ

~ ๑๐ ~ หญ้าพันปี