Page 13 - สัตว์ที่เรียกว่ามนุษย์

สัตว์ที่เรียกว่ามนุษย์

จะอยู่ในใจเขาเหล่านั้นตลอดไป และเธอจงเข้าใจด้วยว่าทุกคนเป็นแต่เพียงผู้มาเยี่ยมเยือนเท่านั้นไม่

ช้าก็จากไป จะจากไปเพราะด้วยสาเหตุอันใดก็ตาม เธออย่าได้โศกเศร้าร าพัน เพราะมันไม่มีการมา

หรือไม่มีการไปจริง มันเป็นเพียงผลของเหตุและปัจจัยที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเท่านั้น เพราะสิ่งนี้มี

สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้เกิดสิ่งนี้จึงเกิด เพราะสิ่งนี้ดับสิ่งนี้จึงดับ เพราะสิ่งนี้ไม่มีสิ่งนี้จึงไม่มี มันเป็นธรรมชาติ

ธรรมดาของสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วตั้งอยู่ชั่วขณะเวลาหนึ่ง เดี๋ยวก็ดับไป เป็นไปตามเหตุตามปัจจัยอยู่เช่นนี้

เธออย่าได้ยึดมั่นถือมั่น จะมีเธออยู่หรือไม่มีเธออยู่ เธอจะรู้จักมันหรือไม่รู้จักมันก็ตาม มันก็เป็นเช่น

นั้นเอง บนโลกมนุษย์อันกว้างใหญ่ไพศาลนี้ ไม่ว่าเธอจะอาศัยอยู่ซอกมุมไหนก็ตาม เธอจงรู้ไว้ว่าหน้าที่

พลเมืองของเธอคือเป็นพลเมืองที่ดีของแผ่นดินที่เธอพ านักอยู่ เธอต้องดูแลรักษาหวงแหนสร้างความ

เจริญมั่งคั่งให้กับแผ่นดินนั้นอย่างเต็มก าลัง ไม่ว่าเธอจะเกิดในเผ่าพันธุ์ไหนก็ตามเธอจงเข้าใจว่าหน้าที่

อันพึงกระท าของเธอคือปฏิบัติศาสนกิจของเธออย่างเคร่งครัด รักษาและธ ารงไว้ซึ่งความเป็นพุทธศาสนิก

ของเธออย่างเข้มงวด ด้วยการเคารพในธรรมและวินัย ซึ่งเป็นดั่งศาสดาของพวกเราชาวพุทธ ดังที่ตถาคต

ตรัสตรัสกับพระอานนท์ว่า “อานนท์ ธรรมและวินัยอันใด เราแสดงแล้วบัญญัติแล้วแก่พวกเธอ

ธรรมและวินัยอันนั้นจักเป็นศาสดาของพวกเธอ โดยกาลล่วงไปแห่งเรา” ให้สืบทอดสู่อนุชนรุ่น

หลังของเผ่าพันธุ์ พร้อมนี้เธอต้องด ารงชีวิตอยู่ใน

สังคมของเธออย่างกลมกลื่น ในสังคมใดเขาพูด

เช่นไรเธอจงพูดเช่นนั้นด้วย แต่อย่าถือมั่นด้วยทิฐิ

คือเอาความเห็นของตนมาตัดสิน แล้วสันติสุขจะ

เป็นของเธอ ขณะเดียวกันตราบใดที่เธอยังคงมี

อายุ ตราบนั้นเธอจะหลีกเลี่ยงปัญหาหรือหนีมัน

ไม่พ้น เธอจงเข้าใจด้วยปัญญาว่าปัญหาคือญาติ

มิตรของเธอ ต้อนรับให้ดีผ่านมันให้ได้แล้ว

ความสุขสบายจะตามมา เธออาจได้ในสิ่งที่เธอไม่รักแต่เธอจงรักในสิ่งที่เธอได้มา ความผาสุกย่อม

เป็นของเธอ การด ารงอยู่ในสังคมของเธอ เธออย่าได้หวั่นไหวต่อโลกธรรมแปดอันว่างเปล่า มีลาภก็เสื่อม

ลาภ มียศเสื่อมยศ มีสุขก็มีทุกข์ มีสรรเสริญก็มีนินทา หากเธอยังหวั่นไหวต่อโลกธรรมแปดอยู่ ตราบนั้น

เธอจะหาความสงบสุขมิได้ แม้ใครจะยกย่องชมเชยหรือด่าว่าให้เธอได้ยิน เธออย่าได้ดีใจหรือแค้นเคือง

เขา เพราะมันจะท าให้ใจเธอต้องพองโตหรือขุ่นเคืองโดยหาประโยชน์อันใดมิได้ ชมหรือนินทามันก็อัน

เดียวกัน เสียเวลาเปล่าที่จะต้องไปใส่ใจ เธอจะเข้าใจบ้างไหมหนอ

~ ๑๒ ~ หญ้าพันปี