Page 15 - สัตว์ที่เรียกว่ามนุษย์

สัตว์ที่เรียกว่ามนุษย์

ในกามคุณไม่ว่าจะเป็น รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ อันน่ารัก น่าใคร่ น่าปรารถนา เป็นที่ตั้งแห่ง ความ

ก าหนัด เพลิดเพลินยินดี อาลัยอาวรณ์ อันเกิดจากความพอใจ ที่มีต่อกามคุณทั้งห้า อย่างใดอย่างหนึ่ง

หรือครบทั้งห้าอย่าง ดั่งเพศรสก็ตาม มันไม่ได้ด ารงอยู่จริง “ความก าหนัด เพลิดเพลินยินดี อาลัยอาวรณ์”

อันเกิดจากความพอใจ จากผัสสะที่มีต่อกามคุณทั้งห้านั่นแหล่ะตถาคตเรียกว่า “กาม” เพราะผัสสะมันท า

ให้เธอมีเวทนาขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นสุขเวทนา ทุกข์เวทนาหรือไม่อมสุขอมทุกข์เวทนาก็ตาม มันไม่ได้คงอยู่

ตามที่เธอสัมผัสมัน เธอจงรู้ด้วยว่าเพราะอาศัยเวทนาจึงเกิดตัณหา เพราะอาศัยตัณหาจึงเกิดการ

แสวงหา เพราะอาศัยการแสวงหา จึงเกิดการได้มา เพราะอาศัยการได้มาจึงเกิดการตกลงปลงใจ เพราะ

อาศัยการตกลงปลงใจจึงเกิดความรักใคร่พอใจ เพราะอาศัยความรักใคร่พอใจจึงเกิดการพะวง เพราะ

อาศัยการพะวงจึงเกิดความยึดถือ เพราะอาศัยความยึดถือจึงเกิดความตระหนี่ เพราะอาศัยความตระหนี่

จึงเกิดการปกป้อง เพราะอาศัยการปกป้องจึงเกิดเรื่องในการปกป้องขึ้น อกุศลธรรมอันชั่วช้าลามก

มากมายคือการถืออาวุธ การทะเลาะ การแก่งแย่ง การวิวาท การพูดค าหยาบ การพูดค าส่อเสียด พูดเพ้อ

เจ้อและการพูดเท็จย่อมเกิดขึ้นอย่างนี้ เธออย่าได้ตกหลุมพรางอันมืดมิดนี้ มันเป็นหลุมดักสัตว์ทั้งหลาย

ไว้ในสังสารวัฏ อันสัตว์ทั้งหลายพากันมีความเพลิดเพลินยินดี หมกมุ่น สยบมัวเมา อาลัยอาวรณ์อันเกิด

จากความพอใจ ไม่เห็นโทษภัย ขาดปัญญาเครื่องสลัดออกจากมัน ฉันทะคือความพอใจในหลุมดักนี้

สัตว์จึงแก่งแย่งชิงกัน เข่นฆ่ากัน ไม่อยากออกจากหลุมพรางนี้ เธอจะรู้เท่าทันมันได้ไหมหนอ

เธอจงตรองดูให้หนัก สัตว์ทั้งหลายด ารงอยู่ได้ด้วยมีอาหารหล่อเลี้ยง อาหารต่อให้มีมากมายสัก

เพียงใดก็ตาม เธอก็จะกินเฉพาะที่เธออยากกินเท่านั้นและก็กินได้แค่อิ่มเดียวประเดี๋ยวก็หิวอีกอนึ่งรสชาด

มิได้มีอยู่จริง มันเกิดจากการปรุงแต่งและเธอก็จะชอบใจ ถูกใจ ในรสชาดที่เธอคุ้นเคยเท่านั้น อาหารมีไว้

~ ๑๔ ~ หญ้าพันปี