Page 26 - เที่ยวบินกลางคืน

แปดวัน สิบวัน เขาไมรูหรอก เศรา...ไม ทําไมหรือ พื้นดินเหลานั้น เมืองเหลานั้น ภูเขา
เหลานั้น...เขากําลังเตรียมมุงไปขางหนาเหมือนกับชายเสรีที่มุงไปสูชัยชนะภายในเวลาหนึ่งชั่วโมง
บัวโนสไอเรสก็จะถูกปราบและถูกละทิ้งไวเบื้องหลังเขา
เขายิ้ม “เมืองนี้...ไมชาผมก็จะจากมันไปไกล มันเปนสิ่งที่งดงาม จากไปในตอนกลางคืน ดึง
คันเรงน้ํามันไปขางหลังหมด มุงหนาไปทางใต และสิบวินาทีตอไปก็โยกยายทิวทัศนใหเปนวงรอบ
แลวก็มุงไปทางเหนือ เมืองก็จะหายไปเหมือนกับกนทะเล”

เธอนึกถึงทุกสิ่งทุกอยางที่ผูชายจะตองคัดคานเพื่อใหไดชัยชนะ
“คุณไมชอบบานหรือคะ”
“ผมชอบบาน”
แตภรรยาของเขาก็รูวาเขาไดออกเดินทางเรียบรอยแลว ไหลกวางขวางของเขาเริ่มงานบน
ทองฟาแลว
เธอชี้ไปที่นั่น “คุณไดอากาศแจมใสนะคะ ดวงดาวแผวทางใหเรียบรอยแลว”
“ใชสิ” เขาหัวเราะ
เธอวางมือลงบนไหลของเขา มันดูอบอุนอยางแปลก ความรูสึกเหมือนกับวาเลือดเนื้อนั้นถูก
ความปนปวนภายในขูเข็ญ
“ฉันรูวาคุณเขมแข็งมาก แตระวังตัวนะคะ!”
“ระวังหรือ แนนอน...” แลวเขาก็หัวเราะอีก
เขาเริ่มแตงตัว ในงานฉลองนี้เขาเลือกวัตถุดิบที่หยาบที่สุด ชุดหนังที่หนักที่สุด เขาแตงตัว
เหมือนชาวนา ยิ่งเขาหนักขึ้นเทาไร เธอก็ยิ่งชื่นชมเขามากยิ่งขึ้น เธอคาดเข็มขัดใหเขา ชวงเขาดึง
รองเทาบูตขึ้นใส
“บูตคูนี้คับไปนะ”
“นี่อีกคูหนึ่งคะ”
“หยิบเชือกตะเกียงฉุกเฉินใหผมหนอยสิ”
เธอมองดูเขา เธอกําลังชวยซอมแซมรูโหวสุดทายในโลหให ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอยางพรอมแลว
“คุณดูยอดไปเลยคะ”
เธอจองเขาที่กําลังหวีผมอยางบรรจง
“เพื่อพวกดวงดาวหรือคะ”
“เพื่อที่ผมจะไดไมรูสึกแก...”
“ฉันอิจฉา...”
เขาหัวเราะอีกครั้งและจุมพิตเธอ ดึงเธอเขามาชิดกับเสื้อผาหนักๆ ของตน จากนั้นก็ยกเธอขึ้น
ดวยแขนชูเหยียดตรงเหมือนกับยกเด็กผูหญิงเล็กๆ แลวก็วางเธอลงบนเตียงทั้งที่ยังคงหัวเราะอยู
“นอนไดแลวจะ!”

เมื่อปดประตูไวเบื้องหลัง เขากาวลงไปยังถนน ที่นี่ทามกลางฝูงชนยามกลางคืนอันไมปรากฏ
นาม เขาเริ่มยางเทากาวแรกแหงชัยชนะออกไป
เธอยังคงอยูเบื้องหลัง มองดูที่ดอกไม หนังสือ ของที่ระลึกอันออนโยนอยางเศราหมอง
สําหรับเขาก็เปนเพียงกนทะเลเทานั้น