Page 42 - เที่ยวบินกลางคืน

รีวิแอรผลักประตูที่ติดกับหองทํางานเลขานุการ เขาชะงักกับเครื่องหมายบางอยางซึ่งคุณนาย
ฟาเบียงไมสามารถจับได เศษกระดาษที่มีเครื่องหมาย R.B. 903 – ซึ่งเปนหมายเลขเครื่องบินของ
ฟาเบียงไดถูกตรึงไวบนกระดานกําแพงภายใตหัวขอเรื่อง “สิ่งที่ไมสามารถนํากลับคืนมาได”
เลขานุการซึ่งกําลังเตรียมใบผานสําหรับไปรษณียไปยุโรปกําลังทํางานอยางเฉื่อยเนือย ดวยรูวาการ
ออกเดินทางจะตองถูกเลื่อนออกไป สนามบินกําลังสงสัญญาณดังสําหรับใหคําสั่งแกลูกเรือซึ่งตอนนี้
กําลังอยูในหนาที่กลางคืนโดยไมมีอะไรทํา กาวจังหวะชีวิตกําลังชาลง “ความตาย มันอยูที่นั่น!” รีวิ
แอรนึก ตอนนี้งานของเขาสงบแลวเหมือนกับเรือซึ่งถูกครอบงําดวยความรูสึกเสียใจบนทองทะเลที่
ราบเรียบ

เขาไดยินเสียงของโรบิโน “ทานผูอํานวยการครับ...พวกเขาเพิ่งแตงงานไดแคหกอาทิตย
เทานั้น”
“ทํางานของคุณตอไปได” รีวิแอรกลาว ดึงนาฬิกาพกของเขาออกมา เขามองดูที่พวก
เลขานุการพลางนึกไปถึงพวกชางเครื่อง ลูกเรือบนดิน นักบิน ทั้งหมดซึ่งไดชวยเหลือเขาในงานที่มี
ความเชื่อมั่นแหงตัวผูสราง เขานึกถึงทาเรือเล็กๆ ซึ่งครั้งหนึ่งนานมาแลวเคยไดยินการพูดถึง “เกาะ”
วิเศษ มีการสรางเรือลําหนึ่ง เรือซึ่งจะบรรทุกความหวังของพวกเขา เรือซึ่งวันหนึ่งจะแลนมุงหนา
ออกไปยังทองทะเลเต็มเปยมไปดวยลมหายใจแหงความฝน ขอบคุณลําเรือซึ่งพวกเขาทั้งหมดไดแผ
ขยายกําลังออกไป ทุกคนมอบสงตัวเองไป “จุดสุดทายอาจจะไมไดสนับสนุนอะไรเลย แตการกระทํา
ชวยสงมนุษยไปจากความตาย คนเหลานี้อยูไดโดยกําลังความสามารถของพวกเขาเอง”

รีวิแอรก็กําลังตะเกียกตะกายตอสูกับความตาย ครั้งหนึ่งเขาสามารถเก็บความหมายเต็ม
ทั้งหมดแกโทรเลขเหลานี้ใหความกังวลแกลูกเรือในหนาที่ และใหเปาหมายอันเปนแบบละครแก
นักบินของเขาได ครั้งหนึ่ง ลมหายใจของชีวิตทําใหธุรกิจนี้รอดไปได ขณะที่สายลมทําใหเรือใบใน
ทะเลรอดชีวิต