Page 39 - เที่ยวบินกลางคืน

17

พนักงานวิทยุคนหนึ่งที่สนามบินโคโมโดโร รีวาดาเวีย ในปาทาโกเนีย ทําทาทางขึ้นมาอยาง
ฉับพลัน และทั้งหมดที่กําลังเฝาคอยดูกับเขาอยางไมมีความหวังที่ฐานนั้นก็รุมลอมเขามาอยางรวดเร็ว
แสงจัดจาตกลงมาที่หนากระดาษเปลาซึ่งทุกคนยื่นคอเขามาดู มือของพนักงานวิทยุคางอยูในอากาศ
หมุนดินสอเลนชาๆ มือของเขายังคงกักตัวอักษรไว แตนิ้วนั้นกระตุกแลว

“ฝนฟาคะนองหรือ”
พนักงานวิทยุผงกศีรษะ ไฟฟาสถิตยทําใหเขาเขาใจไดลําบาก จากนั้นเขาก็จดตัวหนังสือลง
ขยุกขยิกเปนตัวแลวก็เปนคํา ในที่สุดก็ไดขอความวา :
“ติดอยูที่ 12,000 ฟุตเหนือพายุ กําลังบินตรงไปในฝงภาคตะวันตก ถูกพัดลอยออกไปถึง
ทะเล เบื้องลางมองไมเห็นอะไรเลย บอกไมไดวายังบินอยูเหนือทะเลหรือไม โปรดแจงดวยถาพายุ
ขยายเขาไปถึงในฝง”
เพราะฝนฟาคะนองทําใหโทรเลขนี้ตองถูกถายทอดจากฐานหนึ่งไปยังอีกฐานหนึ่ง ตลอดทาง
มาจนถึงบัวโนสไอเรส ขอความนี้แพรไปในยามกลางคืนราวกับแสงประภาคารซึ่งถูกจุดจากหอคอย
หนึ่งไปยังอีกหอคอยหนึ่ง

คําตอบกลับมาจากบัวโนสไอเรสวา “พายุทั่วไปหมดในฝง คุณมีเชื้อเพลิงเหลืออยูอีกเทาไร”
“ครึ่งชั่วโมง”

ถอยคําถายทอดจากเสาหนึ่งไปอีกเสาหนึ่ง เดินทางกลับไปยังบัวโนสไอเรส

ในเวลาไมถึงสามสิบนาที่ เครื่องบินนี้ถูกพิพากษาใหถลําลงไปในพายุหมุนซึ่งจะพัดมันไปสู
ชะตากรรม ลงมากระหน่ํากับแนวแผนดิน