Page 524 - ΤΠΕ και Συνεργατική Δημιουργικότητα

Η Αξιοποίηση του Web 2.0 στο Σύγχρονο Σχολείο

ελληνικό εκπαιδευτικό χώρο, είχαν κατά κάποιο ποσοστό, διαφοροποιηθεί από
τις παραδοσιακού τύπου διδασκαλίες απλής παροχής πληροφοριών και
ασκήσεων του σχολικού εγχειριδίου καθώς και αν συμπεριελάμβαναν ως κύριο
διδακτικό παράγοντα ,πλέον την μαθητική ενεργοποίηση.

Κατά τη διάρκεια της πραγματοποίησης της διδακτικής άσκησης η πληθώρα
των προσδοκιών μου επαληθεύτηκε, καθώς η αποδοχή των παιδιών
,πραγματοποιήθηκε ,με πολύ θετικό και ζεστό τρόπο.

Τέλος, σε προσωπικό επίπεδο παρατήρησης καθώς και μέσα από την
διαδικασία του αναστοχασμού ,κατανόησα τις λανθασμένες μου διδακτικές
κινήσεις ,τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να τις διαφοροποιήσω
και γνώρισα σε μεγαλύτερο βαθμό ,μεθόδους αυτοκυριαρχίας και ελέγχου των
συναισθημάτων και των ενεργειών μου.

Ακόμη, ανακάλυψα διδακτικές ικανότητες και εκπαιδευτική θέληση για
προσφορά ,τα οποία δεν είχα αντιληφθεί ότι κατείχα ,κατόρθωσα από
θεωρητικό σε πρακτικό επίπεδο , τον ορθό σχεδιασμό και την «επιτυχή»
διεκπεραίωση μιας ωριαίας διδασκαλίας καθώς και την ομαλή συνεργασία και
επικοινωνία με τους μαθητές ,αναγνωρίζοντας κατά αυτό τον τρόπο ,τη
διαφοροποιημένη θέση μου, από αυτή της μαθητικής καθώς και τις
εκπαιδευτικές υποχρεώσεις ,που με βάραιναν απέναντι στους μαθητές και τον
εαυτό μου ,ως εκπαιδευτικό.

Το εκπαιδευτικό έργο, προβάλλεται αρκετά απαιτητικό και υπεύθυνο, καθώς
,επιθυμεί, αρχικά ,πολύ καλή κατοχή, του γνωστικού αντικειμένου, αρμονική
επαφή και αναγνώριση του μαθητικού κοινού καθώς και των δυνατοτήτων και
αδυναμιών τους (σε γνωστικό και ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο) ,την θέληση
για ενασχόληση και αλληλεπίδραση με τους μαθητές και τέλος την
προσπάθεια υποβοήθησης τους , ως προς την κατανόηση τόσο των
εκπαιδευτικών πληροφοριών, όσο και την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου
κριτικού συλλογισμού με ισχυρή επιχειρηματολογία.

Θεωρώ, πως η διδασκαλία ,κατέχει διαμορφωτικό χαρακτήρα για τα
υποκείμενα, καθώς δια μέσω της εκπαιδευτικής δράσης και της ουσιαστικής
ενασχόλησης με τους μαθητές –αποδέκτες ,μπορεί να δημιουργηθεί, μία
πλήρως διαφοροποιημένη κοινωνία πολιτών ,η οποία θα αποτελείται από
πεπαιδευμένους ανθρώπους ,με κριτική σκέψη και αφαιρετικό συλλογισμό, με
ιδεολογίες και κοινωνικές αρετές, ικανούς να δημιουργήσουν και όχι απλά να
περιοριστούν σε φερέφωνα μετάδοσης πάγιων γνώσεων ,δίχως προσωπική
οπτική και συλλογισμό.

Βιβλιογραφία.

Κασσωτάκης Μιχάλης –Φλουρής Γεώργιος (2006).Μάθηση και Διδασκαλία. Θεωρία
,Πράξη και Αξιολόγηση της Διδασκαλίας .Αθήνα.

Μαριδάκη-Κασσωτάκη Αικατερίνη. Παιδαγωγική Ψυχολογία. Εκδόσεις διάδραση.
Ματσαγγούρας Ηλίας .Γ. Θεωρία και Πράξη της Διδασκαλίας. Εκδόσεις Gutenberg.
Παπαδάκη-Μιχαηλίδη, Ε. (1995). Η σιωπηλή γλώσσα των συναισθημάτων. Η μη
λεκτική επικοινωνία στις διαπροσωπικές σχέσεις. Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα.
Φλουρής Γεώργιος. Αναλυτικά Προγράμματα για μια νέα εποχή στην εκπαίδευση.

423