Page 732 - Full paper สอฉ.3-62

โรคนิวคำสเซิล และหลอดลมอักเสบติดต่อ ไก่เนื้อได้รับอำหำร แต่ละปัจจัยกำรทดลองด้วยวิธี Duncan’s New Multiple
และน ้ำแบบเต็มที่ (ad libitum) ตลอดระยะเวลำที่ท ำกำรทดลอง RangeTest โดยโปรแกรม Statistical Analysis System [5]

โดยแต่ละคอกได้รับอำหำรแขวน 1 ถัง ชั่งน ้ำหนักอำหำรที่กิน 6. ผลการทดลอง
ทุกวัน และน ้ำหนักตัวไก่ทดลองเมื่อสิ้นสุดกำรทดลอง 6.1 ผลของสารโพลีฟีนอลที่สกัดจากเปลือกเมล็ดมะขามต่อ

4.2 การเตรียมอาหารไก่ทดลอง สมรรถนะการผลิตไก่เนื้อ
อำหำรส ำหรับไก่เนื้อจะแบ่งสูตรอำหำรออกเป็น 2 6.1.1 ปริมาณการกินได้ (Feed Intake) พบว่ำ ไก่ที่ได้รับ
ช่วง คือ อำหำรเสริมสำรโพลีฟีนอลที่สกัดจำกเปลือกเมล็ดมะขำมที่

4.2.1 ช่วง 0-3 สัปดำห์ควำมต้องกำรอำหำรด้ำน ระดับ 0, 100, 200 และ 300 มิลลิกรัม/อำหำร 1 กิโลกรัม มี
พลังงำน 3,200 แคลรอรี่ ควำมต้องกำรโปรตีน 23 เปอร์เซ็นต์ ปริมำณกำรกินได้ไม่มีควำมแตกต่ำงกันทำงสถิติ (P>0.05) โดย
4.1.2 ช่วง 3-6 สัปดำห์ ควำมต้องกำรอำหำรด้ำน มีปริมำณกำรกินอำหำรเฉลี่ยเท่ำกับ 4502, 4370.70, 4490.30

พลังงำน 3,200 แคลรอรี่ ควำมต้องกำรโปรตีน 20 เปอร์เซ็นต์ และ 4646.70 กรัม/ตัวตำมล ำดับ ซึ่งกลุ่มไก่เนื้อที่ได้รับกำร
4.3 การเตรียมโรงเรือนและอุปกรณ์การเลี้ยงสัตว์ทดลอง เสริมสำรโพลีฟีนอลที่สกัดจำกเปลือกเมล็ดมะขำมที่ระดับ 300

ท ำควำมสะอำดโรงเรือนทั้งภำยในและภำยนอก มิลลิกรัม/อำหำร 1 กิโลกรัม จะกินอำหำรได้สูงกว่ำทุกกลุ่ม คือ
โรงเรือน อุปกรณ์กำรเลี้ยงไก่ฆ่ำเชื้อด้วยน ้ำยำฆ่ำเชื้อกั้น 4646.70 กรัมต่อตัว และกลุ่มที่ได้รับกำรเสริมสำรโพลีฟีนอลที่
โรงเรือนแบ่งออกเป็นขนำด 1X 1.5 เมตร จ ำนวน 12 คอก สกัดจำกเปลือกเมล็ดมะขำมที่ระดับ 100 มิลลิกรัม/อำหำร 1

รองพื้นด้วยแกลบ กิโลกรัม จะกินอำหำรได้น้อยที่สุด คือ 4370.70 กรัม/ตัว (ตำรำง
4.4 วิธีการทดลอง ที่ 1)
4.4.1 คัดเลือก และชั่งน ้ำหนักลูกไก่ก่อนกำรทดลอง 6.1.2 น ้าหนักตัวที่เพิ่มขึ้น (Body weight gain, BWG)

4.4.2 แบ่งลูกไก่เป็น 12 กลุ่ม กลุ่มละ 10 ตัว ขนำด พบว่ำ ไก่เนื้อที่ได้รับอำหำรเสริมสำรโพลีฟีนอลที่สกัดจำก
ใกล้เคียงกัน เปลือกเมล็ดมะขำมที่ระดับ 200 มิลลิกรัม มีน ้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น

4.4.3 สุ่มสูตรอำหำรให้กับไก่แต่ละกลุ่ม สูงที่สุด คือ 2,108.94 กรัม/ตัว รองลงมำคือ เสริมสำรโพลีฟี
4.4.4 ให้อำหำรไก่กินตำมกลุ่มที่ได้รับอย่ำงเต็มที่ นอลที่สกัดจำกเปลือกเมล็ดมะขำมที่ระดับ 300 มิลลิกรัม และ
และบันทึกจ ำนวนอำหำร เสริมสำรโพลีฟีนอลที่สกัดจำกเปลือกเมล็ดมะขำมที่ระดับ 100

4.4.5 ให้น ้ำผสมวิตำมินกินตลอดเวลำ มิลลิกรัม มีน ้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นเท่ำกับ 2,084.75 และ 2,040.99
4.4.6 ท ำวัคซีนนิวคำสเซิส และหลอดลมอักเสบเมื่อ กรัม/ตัวตำมล ำดับ มีควำมแตกต่ำงกันอย่ำงมีนัยส ำคัญยิ่งทำง
อำยุได้ 1 สัปดำห์ สถิติ (P<0.01) กับกลุ่มควบคุม มีน ้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นเท่ำกับ

4.4.7 ท ำกำรชั่งน ้ำหนักไก่เมื่ออำยุ 42 วัน 1,952.30 กรัม/ตัว (ตำรำงที่ 1)
4.4.8 สุ่มไก่เนื้อจ ำนวน 3 ตัวต่อคอก ให้อดอำหำร 6.1.3 อัตราการเจริญเติบโต (Average daily gain :
อย่ำงน้อย 6 ชั่วโมง ชั่งน ้ำหนักมีชีวิต ท ำกำรฆ่ำและช ำแหละ ADG) พบว่ำ ไก่เนื้อที่ได้รับเสริมสำรโพลีฟีนอลที่สกัดจำก

ซำกเพื่อศึกษำคุณภำพซำกในด้ำน เปอร์เซ็นต์ซำก และปริมำณ เปลือกเมล็ดมะขำมที่ระดับ 200 มิลลิกรัม มีอัตรำกำร
ไขมันในช่องท้อง (abdominal fat) เจริญเติบโตสูงที่สุด คือ 50.21 กรัม/ตัว/วัน รองลงมำคือ เสริม

สำรโพลีฟีนอลที่สกัดจำกเปลือกเมล็ดมะขำมที่ระดับ 300
5. การวิเคราะห์ข้อมูล มิลลิกรัม และเสริมสำรโพลีฟีนอลที่สกัดจำกเปลือกเมล็ด

น ำข้อมูลที่ได้มำท ำกำรวิเครำะห์หำค่ำควำมแปรปรวน มะขำมที่ระดับ 100 มิลลิกรัม มีอัตรำกำรเจริญเติบโตเท่ำกับ
(Analysis of Variance, ANOVA) ตำมแผนกำรทดลองแบบสุ่ม 49.63 และ 48.59 กรัม/ตัว/วัน ตำมล ำดับ มีควำมแตกต่ำงกัน

สมบูรณ์ (Completely Randomized Design, CRD) และ อย่ำงมีนัยส ำคัญยิ่งทำงสถิติ (P<0.01) กับกลุ่มควบคุม มีอัตรำ
วิเครำะห์เพื่อเปรียบเทียบค่ำควำมแตกต่ำงระหว่ำงค่ำเฉลี่ยใน กำรเจริญเติบโตเท่ำกับ 46.47 กรัม/ตัว/วัน (ตำรำงที่ 1)

3
714