Page 29 - Nilai Shahid al-Quran

Penggunaan tersebut mengandungi sesuatu perkara tersirat yang membuka ruang

kefahaman rahsia pilihan perkataan dalam al-Quran.

Namun, pelajar tatabahasa selama ini terlalu disibukkan dengan baris akhir perkataan

tanpa melihat kepada makna di sebalik perbezaan tarkib (binaan ayat) dalam

tatabahasa. Perkara ini menyebabkan mereka tidak dapat mendalami selok belok

bahasa ini. Hal ini demikian kerana, kemahiran tatabahasa dengan tidak melakukan

kesalahan membariskan teks Arab belum memadai bagi mencapai kefahaman yang

sebenar di sebalik sesuatu ujaran itu. Berapa ramai orang yang mahir membaca al-

Quran tetapi jauh daripada kefahaman dan tidak berpeluang menghidu nikmat

mukjizat al-Quran. Hal ini berlaku bukan kerana tidak mahir tatabahasa al-Quran yang

telah pun dibantu-bariskan tetapi mereka tidak dapat membezakan apa yang tersurat

dan tersirat di sebalik ujaran tatabahasa al-Quran (Al-Samarai, 2000).

Al-Samarai (2000) menjelaskan bahawa:

“Mungkin tidak melampau sekiranya saya menegaskan bahawa kita
sebenarnya tidak memahami bahasa (Arab) ini sebagaimana sepatutnya,
kerana kebanyakan pelajaran kita tertumpu kepada apa yang zahir
daripada sesuatu (baris) kalimah. Manakala sudut makna di sebalik
susunan kalimah berkenaan amat asing bagi kita untuk menelaahnya dan
mencuba untuk memahaminya. Bahkan mungkin juga tidak terlalu
melampau jika saya katakan bahawa kita sebenarnya tidak tahu banyak
perkara apabila kita mengira kita telah tahu banyak perkara”.

Bahkan makna sesuatu ujaran dikaitkan pula dengan nilai. Kedua-dua unsur ini

merupakan inti pati sesuatu bahasa. Hakikat ini diperteguhkan dengan kenyataan

(Noor Eliza & Mohd Shahrizal, 2014) bahawa:

“...bahasa terdiri daripada dua unsur, unsur luaran dan unsur dalaman.
Unsur luaran terdiri daripada makna denotasi atau kognitif yang
membolehkan sesuatu bahasa itu berperanan sebagai saluran maklumat

11