Page 26 - Nilai Shahid al-Quran

213 SQ atau 79% daripada jumlah shahid dalam karyanya, Tashil Nayl al-Amani fi

c
Sharh Awamil li al-Jurjani (Adnan Suemae, 2005).

Berdasarkan kepada faktor-faktor di atas, iaitu al-Quran itu mesra, berpengaruh,

mudah dan mencakupi hampir keseluruhan perbahasan ilmu tatabahasa menjadikan

kajian berkaitan penggunaan al-Quran sebagai shahid tatabahasa lebih signifikan

untuk dijalankan berbanding shahid tatabahasa jenis lain.

Sekiranya diteliti pula kronologi kajian SQ, ia sebenarnya bermula daripada cetusan

teori Nahu al-Quran yang dipelopori oleh al-Ansari (1984). Bertitik tolak daripada

teori berkenaan, kajian SQ dalam tatabahasa kian hangat mendapat sambutan

khususnya dalam kalangan pengkaji Arab sendiri. Bahkan ramai dalam kalangan

pengkaji menegaskan bahawa Al-Quran adalah sumber utama yang digunakan sebagai

c
dalil atau shahid dalam disiplin ilmu tatabahasa Arab (Al-Sa di, 2014; Ismail, 1985;
Siti Saudah, 1991). Setakat ini dikesan terdapat tiga buah tesis doktor falsafah, lapan

buah tesis sarjana dan sejumlah besar artikel jurnal dihasilkan berkaitan dengan kajian

SQ. Kajian dalam bidang ini berkembang hampir menjangkau 30 tahun bermula tahun

1985 dan ia berterusan sehingga kini.

Perhatian para pengkaji tidak terhenti pada penulisan akademik malah menjangkau

perbincangan yang lebih luas, iaitu membentangkan kajian mereka dalam seminar-

seminar yang berkaitan. Sebanyak 16 kertas kerja dibentangkan secara khusus

bertemakan SQ dalam Seminar Penyelidikan al-Quran Peringkat Antarabangsa Kali

Ke-4 (MUQADDAS 4) anjuran Pusat Penyelidikan Al-Quran (CQR), Universiti

Malaya Kuala Lumpur. Daripada jumlah kertas kerja tersebut, empat dalam bidang

8