Page 106 - 01 Bereshit
P. 106

ְּ ב ֵ
                  תי ִׁ֖ שאר                         Parashat Vaierá             Bereshit / Génesis 21


                  (23)
                       ְּיִ֑ ד כֶנ לוְּיִׁ֖ ני נ לוְּי ֹ֔ לְּר ָ֣  ק ש ת־ם אְּהָּנ ֵֹ֔הְּּ֙םי הלֹאָֽ ֵבְּיִ֤ לְּהָּע ב ָֹּ֨ש הְּהתַע ְּ ו ָ֗ ָּ

                    ְּהָּת  רֵַ֥ג־רֶשֲאְּץ ֶרִָּׁ֖אָּה־ם ע ְּ וְּי ֹ֔ דָּמ עְּה ֶָ֣שֲׂעָֽ ַתְּּ֙ך ְּ מ עְּי תי ִ֤ שָּׂע־רֶשֲאְּדֶס ֶַּ֜חַכ

                                                                                                  :ְּהָּֽ ָּב

                  vê'atáh hisháv'ah lí vélohim hénah, im-tishqór lí, ulniní ulnejdí; kajésed asher-
                  'asíti 'imêjá tá'aséh 'imadí, vê'im-haáretz asher-gártah báĥ .

                  Ahora pues, júrame aquí por Elohim que no me engañarás ni a mí, ni a mis
                  hijos, ni a mis nietos; sino que conforme a la bondad que yo he hecho contigo
                  tú harás conmigo y con la tierra en la que vienes residiendo.
                  (24)
                                                                   :ַעָֽ ֵבָּש אְּיִׁ֖ כ  נָֽ ָּאְּם ָֹּ֔ה ָּר באְַּּ֙רֶמאֹ֨  יַו
                  vaiómer avrahám, ánojí ishavé'a.

                  Avraham [Abraham] respondió: –Sí, lo juro.
                  (25)
                      ְּו ִׁ֖ ל ְּ  זָֽ ָּגְּרֵֶ֥שֲאְּם י ַֹ֔מַהְּרֵָ֣א ְּ בְּּ֙תוֹד  א־לַע ְּךְֶלִֶ֑מי בֲא־תֶאְּםִָּׁ֖ה ָּר באְַַּחֵ֥ כוֹה ְּ ו

                                                                                    :ךְֶלָֽ ֶמי בֲאְּיֵֵ֥ד בַע

                  vêhojíaj avrahám et-avimélej; 'al-odot bêér hamáim, ashér gázêlú 'avdéi
                  avimélej.

                  Entonces Avraham [Abraham] se quejó a Abimelec acerca de un pozo de agua
                  que los siervos de Abimelec le habían quitado.
                  (26)
                      ְּה ִָּ֞תַא־םַג ְּ וְּהִֶ֑זַהְּרָָּ֣בָּדַה־תֶאְּה ִָּׁ֖שָּׂעְּיֵ֥ מְּי ת ע ַֹ֔דָּיְּא ָ֣ לְֹּךְֶל ֶֹ֔מי בֲאְּרֶמאָ֣   יַו

                                          :םוָֹֽיַהְּיֵ֥ ת ל בְּי ת עִַׁ֖מָּשְּא ֵ֥ לְֹּיִ֛ כ  נָֽ ָּאְּםַַּ֧ג ְּ וְּי ָ֗ לְָּּת דַָ֣ג ה־אָֽלֹ

                  vaiómer avimélej, ló iadá'ti, mí 'asáh et-hadavár hazéh; vêgam-atáh ló-higádta
                  lí vêgám ánojí ló shamá'ti biltí haióm.

                  Abimelec respondió: –No sé quién haya hecho esto. Tú no me lo hiciste saber,
                  ni yo lo había oído hasta ahora.
                  (27)
                      :תיָֽ  ר ְּ בְּםִֶׁ֖היֵנ  ְּ ְּ  ש  ו ֵ֥ ת ְּ  ר כ יַוְּךְֶלִֶ֑מי בֲאָֽ ַלְּןִֵׁ֖ת יַוְּר ָֹּ֔קָּבוְּןא ָ֣   צְּּ֙םָּה ָּר באְַּחִַ֤ק יַו

                  vaiqáj avraham tzón uvaqár, vaitén láavimélej; vaijrêtú shêneihém bêrít.

                  Entonces Avraham [Abraham] tomó ovejas y vacas, y se las dio a Abimelec; e
                  hicieron ambos una alianza.

                  (28)
                                              :ןָֽ ֶה ְּ דַב ְּ לְּןא ִׁ֖   צַה ְּת ֵ֥   שׂ ב כְּעַבִֶ֛ש־תֶאְּם ָָּ֗ה ָּר באְַּבֵָ֣צַיַו




                                                           106
   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111