Page 103 - Балдарга 2023_Neat

ЧӦРЧӦК

Тышкары ургун jааш. Бӱгӱн Кертимек ле Чертимек кере ле тӱжине
айылда. Мындый кӱнде ары-бери барып болбозыҥ. Jаантайын тышкары
jӱрер уулчактарга мындый кӱн jарабайтан.
– Чертимек, тегин отурарга кунукчыл, кандый бир ойын ойноок по?
– Ойын кӱӱнимди алган, оныҥ ордына чӧрчӧк чӱмдеек.
– Чӧрчӧк… Jе не керегинде чӱмдеерис? – деп, Чертимек сурады.
– Мен бодозом, баатырлар, jаражайлар керегинде…
– Олор керегинде чӧрчӧктӧр кӧп. Оныҥ ордына бу ла jааган jаҥмыр
керегинде чӱмдезеес, артык болор – дейле, Чертимек кӧзнӧк jаар кӧрди.
– Jарайт – деп, Кертимек омок айтты. – Сен башта.
– Ыраак-ыраак теҥериде кара булут айылду кичинек Jаҥмыр jуртаган.
Оныҥ ада-энези кӧс jетпес талалар кӧрӧргӧ, jӱре берген…
– Кичинек Јаҥмыр айылда jаҥыскан – деп, Кертимек чӧрчӧкти улалтты.
– Ого ада-энези айылдаҥ ыраак барба деп, jакып салган.
– Эне-адазыныҥ сӧзин канайып бузатан – деп, Чертимек кӧзин сӱмелӱ
сыкыйтып куучынын улалтты. – Jабыста ойногон балдардыҥ сӱӱнчилӱ
табыжы Jаҥмырга jарт угулып турды. «Энем ле адам бурылып турганча,
мен jанып келбей – деп, Jаҥмыр шӱӱп, саҥ тӧмӧн шуҥуп ийди.
«Jаҥмыр jаап јат!» дежип, балдар туш-башка качтылар.
– Балдар, мен слерле ойноорго келдим! – деп, Јаҥмыр кыйгырды.
– Јаҥмыр јааганы карын да јакшы! Јаҥмырдыҥ суузына чачыс јаранып
ӧзӧр – дежип, уучактар ла кысчактар ойто такып jуулыжып, Jаҥмырла
кожо узаак ойногон.
– Кӱн ажарга, кырга тайанып ийди – дейле, чӧрчӧкти улалтысын деп,
Кертимек Чертимектиҥ jеҥинеҥ тартты.
Ыраакта Jаҥмырдыҥ ада-энези кӧрӱнип келди. Келгежин, айылда
уулчагы jок болордо, олор сӱреен ачынган. Jаҥмырдыҥадазы уулын
кӧрӧлӧ, алакандарыла чабып ийерде, jалкын «jалт» этти, кӱлӱрт-малырт
табыш угулды. Кичинек Jаҥмыр нени эдерин билбей, анаар ла ыйлайт.
Балдар да jаҥы танышкан најызына канайып болужарын база оҥдобойт.
Учы-учында балдардыҥ бирӱзи «Кӱннеҥ болуш сураактар! деп айтты.
Олор ажып бараткан Кӱнди ээчиде «Кӱн! Кӱн! Биске болушсаар! Кичинек
Jаҥмырды айлына jетирзеер!» деп кыйгырышты.
Jанып бараткан Кӱн кайра бурылала, кичинек Jаҥмырды изидип,
ӧртӧп ийди. Анча-мынча болбой Jаҥмыр áуу áолуп куáулып, саҥ ӧрӧ
кӧдӱрилип ÷ыкты.
– Оноҥ ло бери кичинек Jаҥмыр ада-энезиниҥ сӧзинеҥ чыкпас болды!
– деп, Кертимек сӱӱнчилӱ кыйгырды.
– Мында ла чӧрчӧкти тӱгезерис пе? – деп, Чертимек сурады.
– Эйе, тӱгезерис. Чӧрчӧк јилбилӱ ле сӱӱнчилӱ болотон – деп, Кертимек
нӧкӧрин jӧмӧди.
Чӧрчӧк чӱмделип турганча, тышкары jааш та токтоды. Уулчактар
сӱӱнгилеп, айылдаҥ чыкты.

103