Page 37 - บทที่ 2 การใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร
P. 37
G E L 1 1 0 1 ก า ร ใ ช้ ภ า ษ า ไ ท ย | 75
2.2.5.2 ภาษาต่างประเทศในภาษาไทย
ภาษาต่างประเทศในภาษาไทยนั้นมีหลายภาษา ซึ่งเป็นสิ่งที่คน
ไทยควรเรียนรู้ ในบทเรียนนี้จะกล่าวถึงภาษาต่างประเทศในภาษาไทยเบื้องต้น โดยคัดจากภาษา
ที่คนไทยใช้หรือเข้ามาปะปนกับภาษาไทยอยู่จ านวนมาก ดังนี้
(1) ภาษาในกลุ่มประเทศอาเซียนในภาษาไทย ปัจจุบันไทยเข้าเป็นส่วนหนึ่งของ
ประชาคมอาเซียน ท าให้การเรียนรู้ภาษาของกลุ่มประเทศอาเซียนมีความส าคัญมากขึ้น เนื่องจาก
จะได้สามารถสื่อสารกันได้ทั้งทางธุรกิจ การท่องเที่ยวหรือการท างานในกลุ่มประเทศอาเซียน
ภาษาในกลุ่มประเทศอาเซียนในภาษาไทยที่ส าคัญคือ ภาษาเขมรหรือภาษาที่มาจากประเทศ
กัมพูชา ภาษาชวา-มลายูที่มาจากภาษาอินโดนีเซียและมาเลเซีย และภาษาลาวในภาษาไทย
ค าภาษาเขมรเป็นค าที่มีวิธีการสร้างค าเหมือนกับค าภาษาติดต่อ คือมีการเติมหน้าค า
หรืออุปสรรค (prefix) และการเติมกลางค าหรืออาคม (infix) โดยไม่มีการเติมท้ายหรือปัจจัย
(suffix) โดยไทยน าค ายืมภาษาเขมรมาใช้ในภาษาไทยในหลายลักษณะ เช่น น าตัวเขียนมาใช้
เช่น ตฺรง ไทยใช้ ตรง กงฺวล่ ไทยใช้ กังวล หรือเปลี่ยนตัวสะกด เช่น ถฺนล่ ไทยใช้ ถนน ขฺ
ลาจ ไทยใช้ ขลาด หรือเปลี่ยนตัวเขียนและเสียง เช่น ก เดา ไทยใช้ ก าเดา เป็นต้น ตัวอย่างค า
เขมรที่ใช้ในภาษาไทย เช่น จมูก ระเบียบ เขนย จ านง ชะเอม สนอง ขจี กังวล ถนน
สนุก เสด็จ โปรด บันได กะทิ ผกา สงบ เปรียญ กระดาน กระจก ก าไร เพลิง แสดง
สไบ สบง อัญเชิญ พนม ผจญ บังคม เป็นต้น (วิไลศักดิ์ กิ่งค า, 2556)
ภาษาชวา-มลายูในภาษาไทยนั้น มีน้อยกว่าภาษาเขมร ภาษาชวาและมลายูเป็นภาษา
ตระกูลค าติดต่อ โดยภาษาชวาหรือภาษาอินโดนีเซียในภาษาไทยนั้นนิยมใช้ในภาษาเขียนเช่น
วรรณคดี ส่วนภาษามลายูหรือภาษามาเลเซียในภาษาไทยมักปรากฏให้สื่อสารในชีวิตประจ าวัน
มากกว่าภาษาชวา ตัวอย่างค ายืมภาษาชวา-มลายูในภาษาไทย เช่น กระดังงา ก าปั่น ตลับ
นกยูง บุหลง บุหลัน ปาหนัน ตุนาหงัน ซาหริ่ม ประทัด ทุเรียน น้อยหน่า กะลาสี
ก าปั่น กระดังงา ปั้นเหน่ง มังคุด สละ เป็นต้น
ภาษาลาวปะปนอยู่ในภาษาไทยจ านวนมาก โดยภาษาลาวเป็นภาษากลุ่มตระกูลไท มี
หลายส าเนียง มีการประกอบค าด้วยพยัญชนะ สระและตัวสะกด และมีเสียงวรรณยุกต์ก ากับคล้าย
กับภาษาไทย ตัวอย่างค ายืมภาษาลาวในภาษาไทย เช่น แม่น แปลว่า ใช่ บ่แม่น แปลว่า ไม่ใช่
ขอบใจ(หลาย) แปลว่า ขอบคุณ (มาก) ข่อย แปลว่า ฉัน ฮัก แปลว่า รัก พวกเฮา แปลว่า
พวกเรา อ้าย แปลว่า พี่ผู้ชาย เอื้อย แปลว่า พี่ผู้หญิง เป็นต้น ภาษาลาวนี้ส่วนใหญ่คนไทยใน
ถิ่นอีสานใช้สื่อสารในชีวิตประจ าวัน
