Page 96 - الملاحم و الفتن یا فتنه و آشوبهاى آخر الزمان
P. 96
| P a g e 95
خوشحال است وهيچ وقت حزن وغم وافکار باطله دچار انسان نميشود ،وپير وجوان همگى از اينجهت
يکسانند عجائب وتازگى ميوجات آنها قابل احصا نيست نهرها وبرجهاى عجيبى دارد وطبيعت خون انسان
وغيره را تقويت مينمايد .آنگاه ميگويد :اهل تبت آن قدر خوشحال وسر کيفند که هر گاه کسى از آنها بميرد
چندان محزون وناراحت نميشوند ،وبعد از آن ميگويند :موقعيکه تبع از يمن حرکت کرد واز نهر جيحون
عبور نموده به بخارا آمد واز آنجا وارد سمرقند شد وآن را مخروبه ديد براى عمران وآبادى آن اقدام نموده
ودر آن جا اقامت کرد .سپس از آن جا بطرف صين آمده مدت يک ماه در صين گردش کرد وتبت را بنا
کرد وتعداد سى هزار نفر از اصحاب خود را در آن جا ساکن نمود.
فصل 11
رسول خدا صلى الله عليه وآله ميفرمايد :کسى بر مردم ظلم نميکند مگر اينکه زنازاده با شد يا رگى از
زنازادگى در او وجود داشته باشد .روزى آنحضرت براى زنان صحبت ميکرد ،يکى از زنان آن بزرگوار
گفت :يا رسول الله اينحديث خرافه است ،فرمود :تو ميدانى خرافه چيست؟ خرافه مردى است پليد که زن
او از جن بوده ومدتى در ميان اجنه زندگى ميکرده وبعد از آن او را رها کردند واو هر چه از آنها ديده
بود براى مردم نقل ميکرد وبنقليات او خرافه ميگفتند.
فصل 12
على بن الحسين عليه السلام بر عمر بن عبد العزيز وارد شد وعده اى از رجال هم در آنجا بودند ،همينکه
آنحضرت از آن جا تشريف بردند عمر بن عبد العزيز باهل مجلس گفت :شريفترين مردم کيست؟ گفتند:
ايها الامير شما خانواده شريفترين مردم هستيد زيرا که در زمان جاهليت شما با شرافت بوده ايد ودر زمان
اسلام هم داراى مقام سلطنت ميباشيد گفت :بخدا قسم که نه چنين است ،بلکه شريفترين مردم همين آقائى
بود که الان از نزد ما رفت ،زيرا شريفترين اشخاص آنکسى است که مردم دوست داشته باشند از او او
باشند واو دوست ندا-شته باشد که از کسى باشد واين موضوع شرح حال اين مولا است.
فصل 13
على بن ابيطالب عليه السلام ميفرمايد:
ثوب اليسار فان ذلک احزم واذا بليت بعسره فالبس لها
تشکو الرحيم الى الذى لا يرحم ولا تشکو الى العباد فانما
يعنى :موقعيکه بعسرت وسختى دچار شدى لباس آسانى بان بپوشان ،زيرا که اين عمل آسانتر است ،هرگز
نزد بندگان (خدا) شکايت مکن زيرا که شکايت (خداى) رحيم را نزد کسى کرده اى که رحم نميکند .نيز
آنحضرت ميفرمايد:
والفقر خير من غنى يطغيها النفس تجزع ان ت ُک فقيره