Page 97 - الملاحم و الفتن یا فتنه و آشوبهاى آخر الزمان

‫فجميع ما فى الارض لا يکفيها‬ ‫‪| P a g e 96‬‬

‫وغنى النفوس هو الکفاف فان ابت‬

‫يعنى‪ :‬نفس (انسانى) صبر ندارد که فقير باشد در صورتيکه فقر از بى نيازى که آن را سرکش کند بهتر‬
‫است‪ ،‬بى نيازى نفوس آن استکه بقدر کفاف (واحتياج داشته باشند) اگر قبول نکنند آنچه که در زمين است‬

‫آن ها را کفايت نميکند‪.‬‬

‫نيز ميفرمايد‪:‬‬

‫اذا اطاع الله من نالها‬ ‫ما احسن الدنيا واقبالها‬

‫عرض للادبار اقبالها‬ ‫من لم يواس الناس من ماله‬

‫يعنى‪ :‬چقدر خوب است که دنيا (به انسان) رو کند‪ ،‬بشرط اينکه هر کس بدنيا نائل شد خدا را اطاعت کند‪،‬‬
‫کسيکه بوسيله مال خود مردم را يارى نکند رو کردن دنيا را به پشت کردن آن فروخته است‪ .‬موقعيکه‬
‫امام حسن عليه السلام سستى ياران خود را دريافت ومعاويه راجع بصلح براى آنحضرت ويارانش نامه‬
‫نوشت‪ ،‬امام حسن عليه السلام خطبه اى خواند که يک قسمت از آن اين است‪ .‬ما راجع بقتال با اهل شام‬

‫شک وپشيمانى نداريم بلکه ميخواهيم با صبر وسلامت با آن ها قتال نمائيم‪ ،‬ولى سلامت با عداوت وصبر‬
‫با جزع آميخته شد‪ .‬زيرا شما همان مردمى هستيد که در موقع رفتن به صفين دين خود را بدنياى خود مقدم‬
‫ميداشتيد ولى امروز دنيار خود را بر دين خود مقدم ميداريد‪ ،‬بدانيد که ما با شما همان طور هستيم که قبلا‬

‫بوديم اماشما با ما آن طور نيستيد که قبلا بوديد‪ ،‬شما براى دو مقتول گريه ميکنيد‪ :‬يکى قتيل صفين‬
‫وديگرى قتيل نهروان که خون او را از ما مطالبه ميکنيد‪ ،‬آن افرادى که گريه ميکنند شکست خورده‬
‫وآنهائيکه باقى هستند فرياد ميزنند‪ .‬معاويه ما را به سوى امرى دعوت ميکند که عزت وعدالتى در آن‬
‫وجود ندارد‪ ،‬اگر شما اراده موت داريدما حکومت آن را نزد خدا ميبريم وچنانچه شما اراده زندگى وحيات‬
‫را داشته باشيد ما از شما قبول ميکنيم واز شما رضايت ميخواهيم‪ ،‬آنگاه مردم از همه طرف تقاضا کردند‬

‫که ما زندگى را ميخواهيم ما زندگى را ميخواهيم‪.‬‬

‫فصل ‪14‬‬

‫امام حسين عليه السلام بعبد الله بن عباس در بين گفتگوئى که با يکديگر کردند فرمود‪ :‬من در عراق کشته‬
‫خواهم شد‪ ،‬اگر در عراق کشته شوم نزد من محبوب تر است از اينکه ريختن خون مرا در حرم خدا‬
‫ورسول صلى الله عليه وآله حلال نمايند‪.‬‬

‫فصل ‪15‬‬

‫امام حسن عليه السلام بعمرو عاص فرمود‪ :‬تو نظير سگ هستى زيرا سگ سرش ودمش پسنديده نيست‬
‫وقديم آن مذموم وجديدش بشرک موسوم‪ ،‬تو در رختخاب مشترک متولد شدى ودر باره تو پنج نفر ادعا‬
‫کردند (يعنى هر يک از آن ها ميگفت‪ :‬اين پسر مال من است) عاقبه الامر لئيم وخبيث ترين آنها غالب شد‬
‫(وتو را به دروغ‪ ،‬پسر خود قرارداد)‪ .‬توئى که به پيغمبر صلى الله عليه وآله طعنه زده ابتر گفتى‪ ،‬توئى‬
‫آن سوارى که براى ناقص وتلف کردن (جعفر بن ابيطالب) نزد نجاشى رفتى‪ ،‬توئى آن کسيکه بوسيله‬