Page 65 - การสืบสวนสอบสวน

๕๘

อยางไรก็ตาม แมจะถือวาคําใหการรับสารภาพในชั้นจับกุมที่รับฟงเปนพยาน
หลักฐานไมไดตาม ป.วิ.อ.มาตรา ๘๔ วรรคทาย หมายถึง รับฟงเปนพยานหลักฐานยันตอจําเลยผูที่

ใหการรับสารภาพไมไดเทานั้น แตอาจรับฟงยันจําเลยอื่นได แตโดยลักษณะของคําใหการในชั้นจับกุม
เปนพยานบอกเลาและเปนคําซัดทอด จึงตองพิจารณาตามหลักเกณฑมาตรา ๒๒๖/๑ และมาตรา ๒๒๗/๑

ดวยวาจะรับฟงลงโทษจําเลยอื่นไดเพียงใด
แมบันทึกการจับกุมกระทําขึ้นเนื่องจากจําเลยถูกจับกุมในคดีอื่นก็รับฟง

ถอยคํารับสารภาพดังกลาวในชั้นจับกุมไมได
ฎีกาที่ ๑๙๖๗๒/๒๕๕๕ แมบันทึกคํารับสารภาพจําเลยกระทําขึ้นเนื่องจาก

จําเลยถูกจับในคดีอื่น แตในบันทึกนั้น จําเลยก็ไดกลาวถึงการที่จําเลยใชอาวุธปนยิงผูตาย อันมี
ลักษณะเปนถอยคํารับสารภาพวาจําเลยผูถูกจับกุมไดกระทําความผิด จึงตองหามมิใหรับฟงเปนพยาน

หลักฐานตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๘๔ วรรคทาย
๑.๒ ถอยคําอื่น ที่มิใชคํารับสารภาพวาตนไดกระทําความผิด ศาลจะรับฟงเปน
พยานหลักฐานในการพิสูจนความผิดของผูถูกจับไดตอเมื่อมีการแจงสิทธิตามมาตรา ๘๔ วรรคหนึ่ง

หรือตามมาตรา ๘๓ วรรคสอง (มาตรา ๘๔ วรรคทาย) ถาไมมีการแจงสิทธิทั้งสองประการดังกลาว
ศาลก็ไมอาจรับฟงถอยคําอื่นของผูถูกจับเปนพยานหลักฐานได

การแจงสิทธิตามมาตรา ๘๓ วรรคสอง ซึ่งเปนกรณีเจาพนักงานเปนผูจับ
โดยเจาพนักงานผูจับ

๑. ตองแจงขอกลาวหา
๒. แจงสิทธิแกผูถูกจับทราบวาผูถูกจับมีสิทธิจะไมใหการหรือใหการก็ได

๓. แจงสิทธิที่จะพบและปรึกษาทนายความหรือผูซึ่งจะเปนทนายความ และ
๔. ผูถูกจับอาจแจงใหญาติหรือผูที่ตนไววางใจทราบถึงการจับกุมได

แตตองเปนการดําเนินการไดโดยสะดวกและไมเปนการขัดขวางการจับหรือควบคุมผูถูกจับ หรือทําให
ไมเกิดความปลอดภัยแกบุคคลหนึ่งบุคคลใด

คําวา ถอยคําอื่น เชน รับวาอาวุธของกลางเปนของตนเอง หลังเกิดเหตุตนไดนําไปซุกซอน
ไวที่ใด หรือขณะเกิดเหตุตนอยูในที่เกิดเหตุดวย หรือพฤติการณแหงคดีอื่นๆ

สังเกตวาถาเจาพนักงานผูจับไมไดแจงสิทธิตามมาตรา ๘๓ วรรคสอง มีผลทําใหตองหาม
มิใหรับฟงถอยคําอื่นเปนพยานหลักฐานในการพิสูจนความผิดของผูถูกจับได ซึ่งเปนผลที่บัญญัติไว

ตามมาตรา ๘๔ วรรคทาย เปนการเฉพาะแลว จึงไมใชกรณีตองหามมิใหรับฟงตามมาตรา ๒๒๖
ดังนี้ เมื่อบทบัญญัติมาตรา ๘๔ วรรคทาย บัญญัติใหมีผลมิใหรับฟงถอยคําอื่นในการพิสูจนความผิด
ของผูถูกจับเทานั้น ถาถอยคําดังกลาวเปนคําซัดทอดวาผูอื่นเปนผูกระทําความผิด ก็อาจเปนพยาน

หลักฐานในฐานเปนคําซัดทอดในการพิสูจนความผิดของผูถูกซัดทอดได แตศาลคงตองรับฟงดวยความ

ระมัดระวัง โดยไมอาจรับฟงโดยลําพังเพื่อลงโทษจําเลยได (มาตรา ๒๒๗/๑ วรรคหนึ่ง)