Page 64 - การสืบสวนสอบสวน

๕๗

พยานที่เกิดขึ้นโดยมิชอบประการอื่น เปนพยานหลักฐานที่เกิดขึ้นโดยฝาฝนบทบัญญัติ
เกี่ยวกับการไดมาซึ่งพยานหลักฐาน ตาม ป.วิ.อ.หรือที่บัญญัติไวในกฎหมายอื่น พิจารณาเปนรายกรณี

ดังตอไปนี้
๑. คําใหการในชั้นจับกุมหรือชั้นรับมอบตัว (มาตรา ๘๔ วรรคทาย)

การรับฟงถอยคําของผูถูกจับในชั้นจับกุม หรือชั้นรับมอบตัวผูถูกจับ แบงออกเปน
๒ กรณี คือ

๑.๑ ถอยคําที่เปนคํารับสารภาพวาตนไดกระทําความผิด หามมิใหรับฟงเปนพยาน
หลักฐาน ดังนั้น การวินิจฉัยพยานหลักฐานของศาล ศาล ไมอาจหยิบยกคํารับสารภาพในชั้นจับกุม

หรือชั้นรับมอบตัววาจําเลยไดกระทําความผิดมาประกอบพยานหลักฐานอื่นเพื่อลงโทษจําเลยได สังเกต
วากรณีนี้เปนกรณีที่กฎหมายหามมิใหรับฟงโดยเด็ดขาด ไมมีขอยกเวนใดๆ ทั้งมิใชเปนพยานหลักฐาน

ที่เกิดจากกระบวนการที่ไมชอบดวยกฎหมายอยางหนึ่งอยางใด
ฎีกาที่ ๑๒๕๕๔/๒๕๕๘ แมในชั้นจับกุมจําเลยที่ ๑ ใหการรับสารภาพ
แต ป.วิ.อ.มาตรา ๘๔ วรรคทาย หามมิใหรับฟงเปนพยานหลักฐาน

อยางไรก็ตาม บทบัญญัติ ป.วิ.อ.มาตรา ๘๔ วรรคทาย ประสงคหามนํา
คํารับสารภาพรับฟงประกอบการลงโทษเฉพาะจําเลยคนที่ใหการรับสารภาพเทานั้น คํารับสารภาพ

ในสวนที่พาดพิงจําเลยอื่นวารวมกระทําความผิดดวยนั้น มิใชพยานหลักฐานที่ตองหามมิใหรับฟงเปน
พยานหลักฐานตาม ป.วิ.อ.มาตรา ๘๔ วรรคทาย แตเปนพยานบอกเลาและคําซัดทอด ซึ่งอาจรับฟง

ประกอบพยานหลักฐานอื่นเพื่อลงโทษจําเลยที่ถูกพาดพิงไดตามหลักเกณฑตามมาตรา ๒๒๖/๑ และ
มาตรา ๒๒๗/๑

ฎีกาที่ ๑๓๑๙๙/๒๕๕๗ ป.วิ.อ. มาตรา ๘๔ วรรคสี่ บัญญัติเพื่อมุงประสงค
ที่จะหามมิใหนําคํารับสารภาพในชั้นจับกุมของจําเลยที่ ๑ มารับฟงประกอบการพิจารณาลงโทษจําเลย

ที่ ๑ เทานั้น คําใหการในชั้นจับกุมของจําเลยที่ ๑ ในสวนที่พาดพิงถึงจําเลยที่ ๒ วารวมกระทําความผิด
แมเปนพยานบอกเลาและเปนคําซัดทอด เมื่อไมปรากฏวาจําเลยที่ ๑ ไดรับประโยชนจากการซัดทอด

ถึงจําเลยที่ ๒ ก็รับฟงประกอบพยานหลักฐานอื่นที่โจทกสงอางเปนพยานตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๒๒๖
โดยชอบ เพื่อพิจารณาลงโทษจําเลยที่ ๒ ได

คําใหการของจําเลยในคดีความผิดตอ พ.ร.บ.ยาเสพติดใหโทษฯ วารับ
เมทแอมเฟตามีนจากจําเลยอีกคนหนึ่ง มิใชคําใหการรับสารภาพรับฟงเปนพยานหลักฐานลงโทษจําเลย

คนหลังได
ฎีกาที่ ๖๒๔๓/๒๕๕๔ บันทึกการจับกุมระบุวา จําเลยที่ ๑ และที่ ๒ ยืนยัน
ใหการรับสารภาพและจําเลยที่ ๑ ใหการรายละเอียดแกเจาพนักงานวารับเมทแอมเฟตามีนของกลาง

มาจากจําเลยที่ ๒ ซึ่งมิใชคําใหการรับสารภาพของจําเลยที่ ๑ จึงรับฟงเปนพยานหลักฐานเพื่อพิสูจน

ความผิดของจําเลยที่ ๒ ได