Page 66 - การสืบสวนสอบสวน

๕๙

ฎีกาที่ ๑๒๘๐/๒๕๕๗ จําเลยทั้งสองขับรถหลบหนีทันทีที่เห็นเจาพนักงานตํารวจ
จนถูกติดตามจับกุมตัวไดพรอมประแจและคีม อันเปนเครื่องมือที่ใชในการลักรถจักรยานยนตไดโดยงาย

แลวรับในขณะนั้นวารวมกันกอเหตุลักรถจักรยานยนตของผูเสียหายและของบุคคลอื่นอีกหลายราย
ในหลายทองที่ แลวถอดแผนปายทะเบียนทิ้งบอนํ้า และนํารถจักรยานยนตไปขายใหรานขาย
ของเกาในเขตอําเภอพานทองตามบันทึกการจับกุม และเจาพนักงานตํารวจยังตามไปตรวจยึดไดแผน

ปายทะเบียนรถจักรยานยนตของผูเสียหายในบอนํ้า ตามที่จําเลยทั้งสองนําชี้ บันทึกการจับกุมดังกลาว
นอกจากเปนถอยคํารับสารภาพของจําเลยทั้งสองแลว ยังมีรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่นําทรัพยที่ลัก

ไปขาย และการนําชี้จุดทิ้งแผนปายทะเบียนดวย อันเปนถอยคําอื่นที่อาจรับฟงเปนพยานหลักฐาน
ในการพิสูจนความผิดของจําเลยทั้งสองได ทั้งปรากฏวาเจาพนักงานตํารวจแจงสิทธิแกจําเลยทั้งสอง
กอนที่จะใหถอยคําดังกลาวแลว จึงไมตองหามมิใหรับฟงตาม ป.วิ.อ.มาตรา ๘๔ วรรคทาย

การไมแจงสิทธิดังกลาว หรือแจงสิทธิไมครบถวน ยอมมีผลทําใหไมอาจรับฟงถอยคําอื่น
ในชั้นจับกุมหรือรับมอบตัวเปนพยานหลักฐานเพื่อพิสูจนความผิดของผูถูกจับได

ฎีกาที่ ๘๑๔๘/๒๕๕๑ เจาพนักงานตํารวจเปนผูจับจําเลยมิใชราษฎรเปนผูจับจึงไมมีกรณี
ที่จะตองแจงสิทธิตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๘๔ วรรคหนึ่ง แตเจาพนักงานตํารวจผูจับตองแจงสิทธิตาม ป.วิ.อ.

มาตรา ๘๓ วรรคสอง เมื่อบันทึกการจับกุมมีขอความวาจําเลยใหการรับสารภาพ จึงตองหามมิใหนํา
คํารับสารภาพในชั้นจับกุมของผูถูกจับมารับฟงเปนพยานหลักฐานตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๘๔ วรรคสี่

และเมื่อบันทึกการจับกุมไมมีขอความใดที่บันทึกการแจงสิทธิแกจําเลยผูถูกจับตามที่ ป.วิ.อ. มาตรา ๘๓
วรรคสอง บัญญัติเลย ทั้งพยานโจทกที่รวมจับกุม ก็ไมไดเบิกความถึงเรื่องการแจงสิทธิแตอยางใด

แมโจทกจะสงบันทึกการแจงสิทธิผูถูกจับมาพรอมกับบันทึกการจับกุมในชั้นพิจารณาสืบพยานโจทก
แตบันทึกการแจงสิทธิผูถูกจับดังกลาวมีลักษณะเปนแบบพิมพเติมขอความในชองวางดวยนํ้าหมึก

เขียนโดยเจาพนักงานตํารวจผูบันทึกเปนคนละคนกับที่เขียนบันทึกการจับกุม ทั้งใชปากกาคนละดาม
และไมมีขอความวาผูถูกจับมีสิทธิจะใหการหรือไมใหการก็ได กับไมมีขอความวาถอยคําของผูถูกจับ

นั้นอาจใชเปนพยานหลักฐานในการพิจารณาคดีไดแตอยางใด แมจะมีขอความแจงสิทธิเรื่องทนายความ
ก็เปนการแจงสิทธิไมครบถวนตามที่ ป.วิ.อ. มาตรา ๘๓ วรรคสองบัญญัติ ฉะนั้นถอยคําอื่นของจําเลย

ตามบันทึกการจับกุม จะรับฟงเปนพยานหลักฐานในการพิสูจนความผิดของจําเลยหาไดไมเชนกัน
ดังนั้น บันทึกการจับกุมจึงไมอาจอางเปนพยานหลักฐานได เพราะเปนพยานหลักฐานที่เกิดขึ้นโดยไมชอบ
ทั้งนี้ ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๒๒๖

ฎีกาที่ ๑๑๕๒/๒๕๕๖ ถอยคําของจําเลยในบันทึกการจับกุมจําเลยที่วา จําเลยรูจักและ

มีความสัมพันธลึกซึ้งกับ ส. จําเลยในคดีอาญาอีกเรื่องหนึ่งมาประมาณ ๒ เดือน และจําเลยขับรถ
ไปรับ ส. มิใชเปนคํารับสารภาพของผูถูกจับวาตนไดกระทําความผิด เมื่อเจาพนักงานตํารวจผูจับไดแจง
สิทธิใหแกจําเลยทราบแลววา จําเลยมีสิทธิที่จะใหการหรือไมก็ได และถอยคําของจําเลยอาจใชเปน

พยานหลักฐานในการพิจารณาคดีได จึงรับฟงเปนพยานหลักฐานในการพิสูจนความผิดของจําเลยได
ตาม ป.วิ.อ.มาตรา ๘๔ วรรคทาย