Page 69 - งานนำเสนอบท1_Neat

68

สิ้นสุดสัญญาจ้าง(มาตรา 17) ให้นายจ้างปฏิบัติต่อลูกจ้างให้ถูกต้องตามสิทธิและหน้าที่ที่ก าหนด
ไว้ใน ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เว้นแต่พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงานจะก าหนดไว้

เป็นอย่างอื่น

3.9 กำรค ำนวณระยะเวลำการท างานของลูกจ้าง (มาตรา19) การค านวณ

ระยะเวลา การท างานของลูกจ้างตามพระราชบัญญัติให้นับวันหยุดวันลาวันที่นายจ้างอนุญาตให้

หยุดงานเพื่อประโยชน์ของ ลูกจ้าง และวันที่นายจ้างสั่งให้ลูกจ้างหยุดงานเพื่อประโยชน์ของ
นายจ้าง รวมเป็นระยะเวลาการท างานของ ลูกจ้าด้วย

3.10 บทยกเว้นกำรคุ้มครองแรงงำนให้แตกต่างไปจากพระราชบัญญัติ (มาตรา
22) งานเกษตรกรรม งานประมงทะเล งานบรรทุก หรือขนถ่ายสินค้าทางเรือเดินทะเล งานที่รับ

ไปท าที่บ้าน งานขนส่ง และงานอื่นตามที่ก าหนดในพระราชกฤษฎีกาจะก าหนดในกฎกระทรวง

ให้มีการคุ้มครองแรงงานกรณีต่างๆ แตกต่างไปจากพระราชบัญญัติก็ได้

4. สิทธิและน้ำที่ของลูกจ้ำงและนายจ้างตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงาน ปี

2541 แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2551 มีดังนี้

4.1 สัญญำกำรว่ำจ้ำง มีดังนี้

4.1.1 เวลำท ำงำนปกติ มีดังนี้

4.1.1.1 ไม่เกิน 8 ชั่วโมงต่อวัน และ 48 ชั่วโมงต่อสัปดาห์

4.1.1.2 งำนอันตรำยตำมที่ก ำหนดในกฎกระทรวงไม่เกิน 7 ชั่วโมงต่อวัน และ
42 ชั่วโมงต่อสัปดาห์

4.1.2 เวลำพัก ดังนี้

4.1.2.1 ในวันที่มีกำรท ำงำน ให้นายจ้างจัดให้ลูกจ้างมีเวลาพักติดต่อกันไม่น้อย
กว่า 1 ชั่วโมง ภายใน 5 ชั่วโมงแรกของการท างาน

4.1.2.2 นำยจ้ำงและลูกจ้ำง จะตกลงกันล่วงหน้าให้มีเวลาพักน้อยกว่า 1 ชั่วโมง
ก็ได้ แต่ต้องไม่น้อยกว่าครั้งละ 20 นาที และเมื่อรวมกันแล้ว

4.1.2.3 กรณีงำนในหน้ำที่มี ลักษณะต้องท าติดต่อกันไป หรือเป็นงานฉุกเฉิน
โดยจะหยุดเสียมิได้ นายจ้างจะไม่จัดเวลาพักให้ลูกจ้างก็ได้แต่ ต้องได้รับความยินยอมจากลูกจ้าง

4.1.3 วันหยุดประจ ำสัปดำห์ มีดังนี้

4.1.3.1 ต้องไม่น้อยกว่ำสัปดำห์ละ 1 วัน โดยมีระยะห่างกันไม่เกิน 6 วัน

4.1.3.2 ลูกจ้ำงมีสิทธิได้รับค่าจ้างในวันหยุดประจ าสัปดาห์ (ยกเว้นลูกจ้างรายวัน