Page 178 - Efsane

her bloğun kırmızı şeritlerle çevrili olduğunu ve veba devriye askerlerinin gaz
maskeleri ve siyah pelerinleriyle her sokağın köşesinde durduğunu fark ettim. X
işareti konmuş kapıların ardı arkası kesilmiyordu. Bir devriyenin kapı kapı
dolaşıp rutin taramalardan birini yaptığını gördüm. İçimden bir ses, tıpkı
Metias’ın dediği gibi onların şu anda insanlara azar azar ilaç dağıttıklarını ve
birkaç hafta içinde bu vebanın “sihirli” bir şekilde ortadan kalkmış olacağını
söylüyordu. Day’in evine ya da eskiden evi olan yere bakmamaya özen

gösteriyordum. Sanki annesinin cesedi hâlâ orada, sokakta yatıyormuş gibi
geliyordu.

Day’le tanıştığım yere ulaşmam on dakikamı aldı. Burada çatılar halat fırlatıcımı
kullanamayacağım kadar dayanıksızdı. Dikkat ederek yavaşça yere indim,

çeviktim ama Day kadar değil ve göl kıyısına kadar karanlık sokaklardan
yürüdüm. Islak kum ayağımın altında eziliyordu.

Arka sokaklardan geçiyor, sokak lambalarına, sokak polislerine ve hiç bitmeyen
kalabalığa yaklaşmamaya çalışıyordum. Day bir keresinde bana Kaede’yle

buralarda, Alta ve Winter’ın sınırında bulunan bir barda tanıştığını söylemişti.
Şimdi de buradan geçerken etrafı tarıyordum. Çatıdan bakarken onun bana
söylediği yere ve tarife uygun bir düzine kadar bar bulunduğunu görebiliyordum;
şimdi yere indiğimde dokuz tane sayabildim.

Kafamı toparlayabilmek için birkaç kere bir sokakta durdum. Eğer burada

yakalanır da ne yaptığım anlaşılırsa, büyük ihtimalle beni öldürürlerdi. Hem de
sorgusuz sualsiz. Bu düşünce kalbimin hızla atmasına neden oldu. Fakat sonra
ağabeyimin sözlerini hatırladım. Bu, gözlerimi yakmaya, dişlerimi sıkmaya
yetiyordu. Artık geri dönemeyecek kadar ilerlemiştim.
Birkaç bardan eli boş döndüm. Hepsi aynı görünüyordu; kısık gaz lambası ışığı,

duman ve kargaşa, arada bir köşede yapılan Skiz dövüşü. Her dövüşü kontrol
ettim, ayrıca o çemberden yeterince uzak durmam gerektiğini öğrenmiştim. Her
barmene sarmaşık dövmeli bir kızı tanıyıp tanımadığım sordum. Kaede’yi
tanıyan yoktu.
Bir saat kadar geçti.
Sonra onu buldum. (Aslında o beni buldu.) Barın içine adımımı atacak fırsatım
bile olmamıştı.

Bitişikteki bir sokaktan çıkıp barın yan kapısına doğru daha yeni yönelmiştim ki
omzumun yanından bir şey uçup geçti. Bir hançer. Anında yoldan çekildim. Biri
ikinci kattan sıçradı, bana hücum etti ve ikimizi de gölgelere devirdi. Sırtımı