Page 40 - Efsane

boşluğunda buluş.”Arkasını dönmeden önce Metias’m cesedine baktı; kısa bir an
için yüzü yumuşadı. “Ne büyük ziyan.” Sonra da başını sallayıp oradan ayrıldı.

Gidişini izledim. Etrafimdakiler, benden oldukça uzakta duruyorlardı, herhalde
uygunsuz bir sohbetten kaçınmak için. Ağabeyimin yüzüne tekrar baktım.

Şaşırdım, yüzü huzur bulmuş gibiydi. Cildi beklediğim gibi solgun değildi. Bir
yanım gözlerinin titremesini, gülümsemesini bekliyordu. Kurumuş kan elime pul
pul döküldü. Onları silkelemeye çalışınca derime yapıştılar. Beni kızdıran şey bu
muydu, bilmiyorum. Ellerim öylesine titriyordu ki onları durdurabilmek için
Metias’ın kıyafetlerine bastırdım. Olay yerini incelemem gerekiyordu ama
odaklanamıyordum.

“Beni de yanında götürmeliydin,” diye fısıldadım. Sonra başımı onunkine
yaslayıp ağlamaya başladım, içimden kardeşimin katiline yemin ettim.

Seni bulacağım, Los Angeles’ın sokaklarını didik didik edeceğim. Gerekirse

Cumhuriyet’teki her bir sokağı arayacağım. Seni oyuna getireceğim,
kandıracağım, bulabilmek için yalanlar söyleyeceğim, insanları aldatacak,
hırsızlık yapacağım, saklandığın yerden çıkmaya zorlayacak ve kaçacak hiçbir
yerin kalmayana kadar takip edeceğim. Sana yemin ediyorum: Hayatın artık
bana ait!

Henüz ayrılmaya hazır değilken askerler gelip Metias’ı morga götürdüler.

SAAT: 03:17

DAİREMDEYDİM.
AYNI GECE.
YAĞMUR BAŞLAMIŞTI.

Bir kolumu Ollie’nin üstüne atmış, koltukta uzanıyordum. Metias’ın genellikle

oturduğu yer boştu. Fotoğraf albümü yığınları ve Metias’ın günlükleri
masadaydı. Metias anne ve babamızın geleneksel yaşam şeklini hep sevmişti ve
tıpkı onların bu basılmış fotoğrafları saklamaları gibi o da elle yazılmış
günlükler tutmuştu. Her zaman, “Bunların izini internetten süremezsin,
etiketleyemezsin,” derdi. İşinin ustası bir hacker’ın böyle demesi ironikti.

Beni daha bu öğleden sonra Drake’ten almıştı. Tam evden çıkmadan önce