Page 256 - คำวินิจฉัยศาลปกครองด้านพัสดุ
P. 256
๒๔๒
้
้
: ค าสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ ๕๐๔/๒๕๕๑ กรณีฟองว่า ผู้ฟองคดี
ได้ยื่นเอกสารประกวดราคาในการประกวดราคาจ้างก่อสร้างอาคารส านักงานสรรพากรพื้นที่
้
อ่างทองของกรมสรรพากร (ผู้ถูกฟองคดี) ด้วยวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ โดยได้น าหนังสือ
สัญญาค ้าประกันของธนาคารมาวางเป็นหลักประกันซองและได้ลงนามในหนังสือแสดงเงื่อนไข
้
การซื้อและการจ้างโดยการประมูลด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ตามที่ผู้ถูกฟองคดีก าหนดไว้ ต่อมา
้
้
้
ผู้ถูกฟองคดีแจ้งผู้ฟองคดีให้มาเสนอราคาด้วยวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ แต่ผู้ฟองคดีเห็นว่า
้
ราคากลางที่ก าหนดไว้ต ่าเกินไปไม่สามารถท าการก่อสร้างได้ จึงมีหนังสือแจ้งผู้ถูกฟองคดีว่า
ไม่ประสงค์จะเสนอราคาและขอคืนหนังสือสัญญาค ้าประกัน (หลักประกันซอง) แต่เจ้าหน้าที่
้
้
ของผู้ถูกฟองคดีแจ้งว่าไม่อาจคืนให้ได้ โดยต่อมาผู้ถูกฟองคดีได้มีหนังสือแจ้งให้ธนาคาร
้
ในฐานะผู้ค ้าประกันส่งเงินตามสัญญาค ้าประกัน (หลักประกันซอง) ให้แก่ผู้ถูกฟองคดี โดยอ้างว่า
้
ผู้ฟองคดีท าผิดเงื่อนไขตามเอกสารประกวดราคาจ้างกรณี LOG IN เข้าสู่ระบบแล้วไม่ท าการ
้
้
้
เสนอราคาเป็นเหตุให้ผู้ถูกฟองคดีต้องยึดหลักประกันซองของผู้ฟองคดี ผู้ฟองคดีเห็นว่า
้
การยึดหลักประกันซองดังกล่าวไม่ชอบด้วยกฎหมายและไม่เป็นธรรมกับผู้ฟองคดี จึงน าคดี
้
มาฟองขอให้ศาลมีค าพิพากษาหรือมีค าสั่งให้เพิกถอนค าสั่งให้ยึดหลักประกันซองดังกล่าว
ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่า เมื่อปรากฏว่าในวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๔๙ อันเป็นวันเสนอราคา
้
้
ด้วยวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ผู้ฟองคดีได้มีหนังสือลงวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๔๙ แจ้งผู้ฟองคดีว่า
้
ไม่ประสงค์จะเสนอราคาและขอคืนหลักประกันซอง แต่เจ้าหน้าที่ของผู้ถูกฟองคดีแจ้งว่า
้
ไม่อาจคืนให้ได้ เหตุแห่งการฟองคดีจึงเกิดขึ้นในวันดังกล่าวและต้องถือว่าวันดังกล่าว
้
้
้
้
เป็นวันที่ผู้ฟองคดีรู้หรือควรรู้ถึงเหตุแห่งการฟองคดี การที่ผู้ฟองคดีน าคดีมาฟองต่อศาล
้
๒๐๕
เมื่อวันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๐ จึงเป็นการฟองคดีภายในระยะเวลาตามมาตรา ๕๑
แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองฯ
๒๐๕
ในระหว่างที่ศาลปกครองสูงสุดพิจารณาค าร้องอุทธรณ์ได้มีการตราพระราชบัญญัติจัดตั้ง
ศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๕๑ ซึ่งมีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์
้
้
๒๕๕๑ โดยบัญญัติให้การฟองคดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญาทางปกครองตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๔) ต้องยื่นฟอง
้
้
ภายในห้าปีนับแต่วันที่รู้หรือควรรู้ถึงเหตุแห่งการฟองคดี แต่ไม่เกินสิบปีนับแต่วันที่มีเหตุแห่งการฟองคดี
