Page 119 - Olasılıksız

Kendine geldiğinde, Kremlin'in gölgesinde kalan minik bir stüdyo dairede, tahta bir yatağın
bacağına sol bileğinden kelepçelenmişti. Nerede olduğunu gördüğü anda yataktan atladığında
neredeyse kolunu çıkaracaktı. Hemen kelepçeleri açmaya çalıştıysa da bu bir işe yaramadı. Adam
birkaç dakika boyunca kızın debelenmesine ve kaçamayacağını anlamasına izin verdi konuşmadan.
"Sakinleş."
Tanja onunla yüzleşmek için adama doğru döndüğünde, yüzü nefret doluydu. Derin bir nefes alıp
adamın yüzüne tükürdü. Ama ancak omuzuna isabet ettirebildi.
Adam ilk önce omuzuna, sonra da Tanja'ya baktı. "Aferin, İyi atıştı."
Tanja hiçbir şey demedi, ama biraz rahatlamıştı.
"Adım Dmitry. Seninki ne?"
Tanja minik göğsünde kavuşturdu kollarını.
"Peki, senin adına ben cevap vereyim. Adın Tanja Aleksandrova. Annen ve kız kardeşin üç ay
önce Afgan teröristlerin havaya uçurduğu bir uçaktaydılar ve öldüler." Tanja'nın kanı çekildi. "Ben
KGB'denim. O teröristlerle savaşırım. Bir dost bana senin de savaşmak istediğini söyledi. Doğru mu?"
Tanja adama bakarak o soğuk gözlerden bir şeyler anlamaya çalıştı. Sonra yavaşça başını
salladı.
"İyi. Eğer bana yardım etmek istiyorsan sana ne dersem onu yapacağına söz vermelisin."
"Benden ne istediğine bağlı."
"Peki, haklısın," dedi Dmitry. "Eğer istediğim her şeyi yapacağını söyleseydin zaten ya salak
olduğunu, ya da yalancı olduğunu düşünürdüm. İkisi de değilmişsin, memnun oldum."
"Ben de beni bırakırsan memnun olacağım," dedi Nava kelepçeleri şangırdatarak.
"Eğer kelepçeleri açarsam en azından söylediklerimi dinleyeceğine söz verir misin?"
Nava başını salladı.
Dmitry yatağa yaklaşınca kızın kendini tekmeleyemeyeceği bir yerde durmaya özen gösterdi.
Kelepçeleri anahtarla açıp, kızı bıraktı. Tanja kolunu çekip kıpkırmızı olan şişmiş bileğini ovuşturdu.
"İşte sana ilk ders: Kelepçelerin sıkı olduğuna emin ol, yoksa yakaladığın kişi kaçabilir."
Tanja yine hiçbir şey demedi. Ama kaçmaya da çalışmadı, çünkü merak ediyordu.
"Şimdi ikinci ders," Dmitry öne doğru eğilip, bir eliyle kızın saçından bir toka alırken, diğeriyle
kelepçeyi tekrar bileğine taktı.
"Ama," dedi Tanja, "beni bırakacağına söz vermiştin."
"Sen de dinleyeceğine söz verdin," dedi Dmitry tokayı kızın gözlerinin önünde tutarak. "Şimdi ne
diyordum...ikinci ders kilit açma." On dakika boyunca Dmitry bir kilit mekanizmasının mantığını anlattı
ona ve basit bir tokanın bile nasıl anahtar olarak kullanılabileceğini gösterdi.
Söyleyecekleri ve gösterecekleri bittiğinde tokayı Tanja'ya geri verdi. Kız birkaç sefer denemek
zorunda kaldı; ama sonunda klik diye bir ses duydu ve kelepçeler açılıp yere düştü. Gülümseyerek
başını kaldırdı. Aylardır ilk defa gülümsemişti.
"Aferin Tanja. Şimdi bana babanı anlat," diye emir verdi Dmitry.
"AdıYegor-"
Dmitry avcunun içiyle kızın yanağına öyle bir tokat attı ki, kız yataktan düştü.
"Üçüncü ders: Kimseye hiçbir şey söyleme." Dmitry bir kaşını kaldırdı. "Daha doğrusu asla
doğruyu söyleme."
Tanja ayağa kalkarken yanağını ovuşturdu. Şimdiden kıpkırmızı olup şişmişti.
"Bugünlük bu kadar ders yeter. Eğer daha fazlasını öğrenmek istiyorsan, yarın okul çıkışında
avluda buluş benimle. Eğer istemiyorsan, olanları unut. Kararın her ne olursa olsun, burada bugün
olanları asla kimseye anlatma. Özellikle de Yegor'a." Dmitry kızla dalga geçer gibi bakıyordu. "Yoksa
iş bir tokatla bitmez."

Saklı Kütüphane 119 www.e-kitap.us