Page 504 - หนังสือเมืองลับแล(ง)

วันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ปีเดียวกัน หมาฮาตั้นหมาลา (麻哈旦麻剌 มหาธรรมราชา
คือ พระญาไสลือไทย) เจ้าเมืองปัวเล่อ (สุโขทัย) และเตาเจาหนี่ (刀招你 ท้าวเจ้ายี่ คือ เจ้ายี่
้
กุมกาม) ได้ส่งไหน่ซานฮาเคอ (乃三哈柯 นายสาม...) เชิญแผ่นทองจารึก มาลาที่ถักจากเสน
ทอง และของพื้นเมืองมาถวายบรรณาการ การที่สมเด็จพระมหาธรรมราชา (ไสลือไทย) และเจา
้
ยี่กุมกามส่งทูตไปถวายบรรณาการต่อราชสำนักหมิง อาจเกี่ยวข้องกับการโจมตีเชยงใหม่ก็เป็นได ้
ี
เพราะอีก ๑๔ วันต่อมา ในวันที่ ๒๗ ธันวาคม พ.ศ.๑๙๔๘ มู่เซิง ผู้เป็นซีผิงโหวรักษายูนนาน ได ้
กราบบังคมทูลถึงผลของการศึกว่า

“...วันอู้เฉิน เดือน ๑๒ ปีที่ ๓ แห่งรัชศกหย่งเล่อ (วันที่ ๒๗ ธันวาคม พ.ศ. ๑๙๔๘)
มู่เซิ่งผู้เป็นซีผิงโหวรักษายูนนานกราบทูลว่า “กองทัพที่รับพระราชโองการกับกองทัพของเชอหล ี่
(สิบสองพันนา) และเซวียนเว่ยอื่นไปถึงเขตแดนปาไป่ (ล้านนา) แล้ว ได้ตีเหมิ่งลี่ (猛利 เมือง

ล?) สือหยา (石厓) และเจ่อต๋า (者答) สองไจ้ (寨 หมู่บ้าน) และไปถึงเจิ่งเซี่ยน (整線
ี้
เชียงแสน?) ทัพมู่ปัง (แสนหวี) ทำลายเจียงซย่า (江下 เชียงราย?) และอื่นๆ ได้สิบกว่าไจ้ ปา
ไป่ (ล้านนา) หวาดกลัว ส่งคนมาถึงค่ายทหารและขอรับผิด เกล้ากระหม่อมน้อมรับพระราช
โองการ ตั้งทัพไม่เคลื่อนพล อันเซวียนเว่ย (ข้าหลวงกำกับ) เขตปกครองเชอหลี่ (สิบสองพันนา)

และอื่นๆ ต่างเตรียมเคลื่อนพลกลับ พร้อมนำคำกราบบังคมทูลของปาไป่ (ล้านนา) ขึ้นถวาย” จึง
มีพระราชโองการไปยังเซวียนเว่ย (ข้าหลวงกำกับ) เขตปกครองเชอหลี่ (สิบสองปันนา) มู่ปัง
ั่
(แสนหวี)...เช่นเตาเสียนเต๋อ...และอื่นๆ ความว่า “ก่อนหน้านี้ปาไป่ (ล้านนา) ไม่เคารพคำสงราช
สำนัก เจ้าทั้งหลายขอยกทัพไปปราบปราม แสดงความจงรักภักดีของพวกเจ้า ได้อนุญาตให้

ตามที่ขอ บัดนี้ซีผิงโหวทูลว่าปาไป่ (ล้านนา) ได้ยอมรับผิดแลสวามิภักดิ์ อันผู้มีโทษผิดและยอม
แก้ไข พึงอภัยให้ เมื่อหนังสือนี้มาถึง จงหยุดทัพอย่าได้โจมตีต่อ” จากนั้นก็มีพระราชโองการให้
ิ
มู่เซิ่งผู้เป็นซีผงโหวและคนอื่นๆ ถอยทัพกลับ...”
(บทความ ตำนานติดส่วยห้อเมื่อลานนารบชนะราชวงศ์หมิง? , ๒๕๖๔ ออนไลน์)
้

๑.๘ จดหมายเหตุลาลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม เขียนโดย มองซิเออร์ เดอ ลาลูแบร์
แปลโดย สันต์ ท. โกมลบุตรได้ให้ข้อมูลทกล่าวถึงข้อมูลโดยอาจเกี่ยวข้องกับแม่น้ำซากและลักษณะ
ี่
ของเมืองแม่ตากใน ในหัวข้อที่ ๗ เมืองอื่น ๆ บนเส้นแม่น้ำ ว่า

“ตำบลสำคัญ ๆ ที่แม่น้ำสายนี้ไหลผ่าน คือ แม่ตาก (Mê-Tac) อันเป็นเมืองเอกของ
ราชอาณาจักรสยามทั้งตั้งอยู่ทิศเหนือหนพายัพ”

“เมืองแม่ตาก นั้นกล่าวกันว่า เป็นเมืองที่มีเจ้าสืบวงศ์ครอบครอง ขึ้นต่อพระเจ้ากรุง
สยาม เรียกชื่อเจ้าผู้ครองว่า “พญาตาก (Pa-yà tac)

(ว่าด้วยเมืองเชียงใหม่และทะเลสาบ) ชาวสยามกล่าวว่า เมืองเชียงใหม่ (Chiamái) นั้น

ื
อยู่ห่างจากพรมแดนแห่งราชอาณาจักรขึ้นไปทางเหนือ โดยใช้ระยะเดินทาง ๑๕ วัน กล่าวคอ

การศึกษาเปรียบเทียบสมมุติฐานเมืองซาก (ทราก) ฯ
หน้า ๑๘