Page 502 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 502
๑.๖ เอกสารวรรณกรรมที่พบในท้องถิ่น ในบันทึกเอกสารตำนานฉบับเก๊าพระเจ้ายอดคำทิพย์
วัดลับแลงหลวง
้
“ลุเถิง ยังขุนองค์คำพระญาไสลือไธย ผู้เป็นใหญ่บนด้าวเจาเวียงไธย ได้รับตราบอกใบ
ลุกมาแต่เจ้าต๋นยี่กวามแก้ววงเมือง พระเจ้าเวียงเชียงราย ขอกุมพลเสิกขึ้นเหนือลุเถิงยังเขต
แคว้นล้านนา ทัสสะลักขะเขตตาบุรีสะหรีคณทีเชียงใหม่ จักขอกินเวียงล่องลงใต้แลกวาดเท
ครัวชาวเชียงราย ลงเสี้ยงเวียง เหตุปีข้าวนั้น มีกาละวิบากตกขึด ช้างแม่งาออนเกิดลกตายสอง
ู
้
งวงร่วมตัว และชาวเวียงก็ชิงกินซาก ผิดเภทต้องภัย เหตุบ่ตั้งในศลบ่กินในธัมม์พระเจา ผป่าผ ี
ี
ี
ซากเข้าสิงเวียง น้ำปั๊ดม่อนดอยพัง ฝูงชาวไธยสระหนองหลวงจมตายเป็นบ้ามีมาก เจาพระญา
้
เวียงไธย จึ่งเทครัวชาวเชียงรายใส่ไว้ในเวียงสระหนองหลวงนั้น แลยกเอาเจ้ายี่กุมกวามแก้ววง
เมืองตนพระญา นั่งเวียง เจ้าพระญาแก้ววงเมืองยี่กุมกวามจิ่งสั่งฝูงชาวเวียงทั้งหลาย แต่เวียง
ป้านคันน้ำหนองฝายแผ่บ้านและอารามกุมหนอง แลยกพิหารอารามทั้งหลายในโขงแคว้นเขต
เวียงสืบสันฐานดั่งหอยสังข์ไจยมงคล มาใส่ไว้ที่เวียงซากสระหนองหลวง หว่างห้วยทะรากแก้ว
แม่จุมปู แลยกเอาสระหนองหลวงเป๋นดั่งปากขุมขอนสังข์ ยกเอาพิหารใหญ่เป๋นแนวสมาเขต
ี
เวียง หื้อน้ำแม่ห้วยแก้วจุมปูไหลผ่าน แลน้ำแม่ห้วยทรายคำไหลล้อมหนวันออกมีวัดเจติยะ
พิหารอารามเป๋นแนวหนเหนือมีวัดช้างแล่นหัวข่วงสีมาราม แลริมตาฝั่งน้ำแม่ห้วยแก้วจมปู เขต
นาป่าส้มป่องป่าหมากหนามทูนเรียนมีนาป่าโป่งวัดเชตะวันพิหาร หนวันตกเบื้องเหนือมีวัดป่า
ไม้แดง ถัดล่องลงอว่ายวันตกมาแลเป๋นวัดเวฬุวันพิหารป่าไผ่ ถัดล่องลงมายังหนวันตก เป๋นวัด
ตาละนาลิเกระม่อนป่าป้าวป่าตาลจำบอนแลม่อนระสีดอยกั้ง และม่อนเกล๊าปูเจ้าดอยสูงเป็น
เขตบังยังวันตก ถัดวนล่องริไปหนวันตกเบื้องใต้ มีวัดพนมม่อนสมพิหารปงจำน้ำ และหนใตนั้น
้
มีวัดมหาวันพิหารข่วงน้ำล้อม แลสันดอยเกล๊าเจ้าปู่เป็นแนวตุ้มเวียง ถัดมาเป็นวัดบุปผาราม
ถัดวนขึ้นไปจบหนวันออกเบื้องใต้ มีหอไต้ แลก๋างเวียงมีพิหารสายดือเวียงเป็นไจยเวียงริมตาฝง ั่
หนองสระหลวงนั้นแล”
(บันทึกตำนานฉบับเก๊าพระเจ้ายอดคำทิพย์ วัดลบแลงหลวง, น. ๑๐๑)
ั
ิ
๑.๗ บทความทางวิชาการ “ตำนานติดส่วยห้อเมื่อล้านนารบชนะราชวงศ์หมง?” เขียนโดยนับเก้า
เกียรติฉวีพรรณ ได้ระบุต้นเหตุที่พระญาไสลือไทยกพลศึกไปช่วยท้าวยี่กุมกามรบเชียงใหม่ ความว่า
เมื่อพิจารณาเทียบจาก พงศาวดารราชวงศ์หมิง - หมิงสือ (明史) และบันทึกความ
ี่
จริงแห่งราชวงศ์หมิง หมิงสือลู่ (明實錄) กลับกล่าวถึงสาเหตุของสงครามทต่างไปจากเอกสาร
ของล้านนา โดยกล่าวว่า วันที่ ๒๔ กันยายน พ.ศ. ๑๙๔๗ ราชสำนักหมิง (大明) ได้รับรายงาน
ว่า ขุนนางฝ่ายในท่ราชสำนักหมิงส่งไปเชอหลี่ (車里 สิบสองปันนา) ระหว่างทางผ่านปาไป่ตา
ี
้
เตี้ยน (八百大甸 ล้านนา) ถูก “เตาเจาซั่น” (刀招散 ท้าวเจ้าสาม คือพระญาสามฝั่งแกน)
ขัดขวาง
การศึกษาเปรียบเทียบสมมุติฐานเมืองซาก (ทราก) ฯ
หน้า ๑๖
