Page 223 - Risale-i Nur - Barla Lahikası

BARLA LÂHİKASI 225

(Âhiret hemşirelerimden Müzeyyene'nin fıkrasıdır)

Sevgili Üstadım!

İki aya yakın zamandan beri, gelen Âhiret Kardeşlerle
Selâmınızı alıyorsam da, benim gibi âcize bu Talebenin, sizin her vakit
Nurlu nasihatlarınızı dinlemeğe ihtiyacı olduğundan dolayı, haftaları
bütün mahzuniyetle geçiriyorum. Evet zaman oluyor ki, gözlerimden
dökülen yaşları, Nurlu Risaleleri okumakla teskin ediyorum. Zaman
oluyor, Kalbim mütemadiyen ağlıyor. Hele şu mübarek Ramazan,
birkaç müfsidin Kalbimize saldığı hançerin acısını Kalben, bütün gün
için için ağlamakla geçiriyoruz.

Nihayet aldığım bir haber üzerine, yine eskisi gibi Âhiret
Kardeşlerimizin, Sizi ziyaret etmekten mahrum olmadıklarından
memnun oldum. Yalnız mübarek İbadethanenin ve bütün Ehl-i İştiyakın
Sizin Duanızdan mahrum kaldığına çok acıyorum. Hattımın noksanlığı
ve zaîfliği dolayısıyla Risaleleri yazamadığımdan beni afv ediniz. "Şu
zamanlarda dünyayı sevmez olduğumuz halde, kurtulamadığımıza çok
müteessirim. Issız sahralar, susuz çöller, kimsesiz yerler Ruhumuzun
meskeni oluyor. Hayalen oralarda dolaşıyoruz. Evet, birşey arıyoruz.
Heyhat... Aradığımız gün hem çok uzak, hem çok yakın görülüyor.
Daha ne kadar bu hal içerisinde çırpınacağız." diye feryad eden
Kardeşlerimizin hissiyatına bu âcize, bu fakire iştirak ediyorum.

Âcize Talebeniz
M ü z e y y e n e
* * *

(Ahmed Husrev'in fıkrasıdır)

Senelerden beri zalimlerin pençe-i zulmünde inleyen bu bîçare
müslüman Kardeşlerinizle geçirmekte olduğunuz bu mübarek Bayramın
belki dokuzuncusunu hücra köşelerinde, dostlarınızdan uzak, akraba ve
taallukatınızdan mahrum bir vaziyette, teâli ve terakkisi için çalıştığınız
Cem'iyet-i İslâmiye arasından uzaklaştırıldığınız bir halde geçireceğinizi
hatırladıkça yüreğim parçalanıyor, Ruhum azîm bir elemle yanıyor,
gözlerimden yaşlar dökülüyor. Kalbimden yükselip gelen bir ses "Ağla
hem çok ağla! Belki Rahmet - i İlahiyenin Nüzulü ve Âlem - i
İslâmın Saadet ve Selâmeti için ağlayanlarla beraber ağla!" diyor.