Page 70 - เอกสารประกอบการสอน pdf
P. 70
บทที่ 3 การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนและแนวคิดที่เกี่ยวข้อง 59
- ต้องมีความยั่งยืน ทั้งทรัพยากรการท่องเที่ยวและการใช้ประโยชน์จากการท่องเที่ยว
- ประชาชนท้องถิ่นต้องมีส่วนร่วมอย่างจริงจัง ตั้งแต่ร่วมคิด ร่วมท า และ ร่วมประเมินติดตามผล
- เป็นการน ารายได้หรือประโยชน์อื่น ๆ มาสู่ชุมชน
- ต้องเป็นการให้ประสบการณ์นันทนาการที่ดีแก่นักท่องเที่ยว
บทสรุป
ั
การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (Sustainable Tourism) ได้น าหลักการพฒนาอย่างยืนมาประยุกต์ใช้
ื่
เพอให้เกิดการอนุรักษ์ และบริโภคทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ การอนุรักษ์ทรัพยากรการท่องเที่ยว
มีหลักและวิธีการที่ต้องค านึงถึงแตกต่างกันไปตามประเภทของทรัพยากร การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนจึงเป็น
ทั้งรูปแบบการท่องเที่ยวและวิธีการใช้ทรัพยากรอย่างรู้คุณค่า และท าให้เกิดมูลค่าทางเศรษฐกิจ
อนจะน าไปสู่การพฒนาคุณภาพชีวิตและสังคมต่อไป ในบทนี้ ผู้เรียนจะได้ศึกษาถึงหลักการของการพฒนา
ั
ั
ั
ื่
ื่
ิ
การท่องเที่ยวเพอน าไปสู่ความยั่งยืน คุณลักษณะการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน เพอประกอบการพจารณา
ั
ั
แนวทางของแผนในการพฒนาทรัพยากร การอนุรักษ์ และพฒนาทรัพยากรเป็นหน้าที่ของทุกฝ่าย ภาครัฐ
มีหน้าที่ในการปกป้องดูแล คุ้มครอ งและบริหารการใช้ทรัพยากร ภาคเอกชนมีหน้าที่เป็นผู้ให้โอกาส
ทางธุรกิจ โดยค านึงถึงการบริโภคอย่างรู้คุณค่า ภาคประชาชนในฐานะที่เป็นทั้งผู้ใช้ประโยชน์จาก
ทรัพยากรและในฐานะเจ้าของทรัพยากร จึงมีหน้าที่โดยตรงที่ต้องรู้ค่า ใช้อย่างพอดี และสอดส่องดูแล
สินทรัพย์ของตน จะเห็นได้ว่าถึงแม้แต่ละฝ่ายต่างมีบทบาทหน้าที่ที่แตกต่างกัน แต่มีเป้าที่มุ่งสู่ความยั่งยืน
เช่นเดียวกัน
ค าถามทบทวน
1. ให้นิสิตดูวีดีทัศน์เรื่อง “CBT วิถีท่องเที่ยว วิถีพอเพยง” แล้วให้นิสิตวิเคราะห์กรณีศึกษา
ี
แต่ละแห่งที่แสดงในวีดีทัศน์ว่าเป็นการท่องเที่ยวที่อย่างยั่นหรือไม่ พิจารณาจากอะไร
https://www.youtube.com/watch?v=evjP6_M_yhk
2. ใครคือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนบ้าง และแต่ละภาคส่วน
ั
มีบทบาทอย่างไร ให้นิสิตยกตัวอย่าง ร่วมกันวิเคราะห์ และส่งตัวแทนน าเสนอหน้าชั้นเรียน
เอกสารอ้างอิง
คณะวนศาสตร์. (2549). การศึกษาขีดความสามารถในการรองรับได้ของพื้นที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่.
กรุงเทพฯ: คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ณัฏฐกฤษฏิ์ เอกวรรณัง. (2558). เอกสารประกอบการสอนวิชาการพัฒนาและอนุรักษ์ทรัพยากร
การท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ดรรชนี เอมพันธุ์. (2546). เอกสารประกอบการสอนวิชาการจัดการวางแผนการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์.
กรุงเทพฯ: ภาควิชาอนุรักษวิทยา คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธนธรณ์ ทองหอม. (2551). การจัดการการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ส านักงานพัฒนา
การท่องเที่ยว.
นพดล กรุดนาค. (2541) การศึกษาขีดความสามารถในการรองรับการท่องเที่ยว: ศึกษาเฉพาะกรณี
หมู่เกาะพีพี จังหวัดกระบี่. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2542). การวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. เชียงใหม่: คณะมนุษยศาสตร์
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
