Page 29 - Advande_Management_Ebook
P. 29

พลต�ารวจตรี ดร.สุพิศาล ภักดีนฤนาถ                               27



             Samuel J Palmisano” “Radical Change , Quiet Way” “Tipping Point
             Leadership” “คู่มือการอยู่รอดส�าหรับผู้น�า” “คนเหตุผลที่แท้จริงจะไม่เปลี่ยน

             แปลง” “แคร็กรหัสของการเปลี่ยนแปลง” “ด้านที่ยากของการจัดการการเปลี่ยน
             แปลง : และ “ท�าไม เปลี่ยนโปรแกรม Don’t Produce change” (John P.Kotter;
             Kim W.Can; Renee A.Maubourge. 2011 : online)

                    แนวคิดและทฤษฎีการจัดการเหล่านี้ การที่จะมีความรู้เบื้องต้นในการเรียน
             รู้งานวิชาการต่าง ๆ เราจึงจ�าเป็นจะต้องรู้จักรากเหง้าและที่มาของวิชาการเหล่านั้น

            ว่ามีต้นก�าเนิดเกิดขึ้นมาและมีหลักการดังกล่าวอย่างไรบ้าง การจัดการก็เช่นกัน
            จึงจ�าเป็นที่จะต้องรู้จัก แหล่งที่มาของวิชาการ ใครคือเจ้าของหลักการและมีทฤษฎี
            อะไรบ้าง ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันมีการพัฒนาการของทฤษฎีในแต่ละยุค มีความเป็น

            มาอย่างไรซึ่งจะได้เห็นในรูปแบบของการพัฒนาการของการจัดการจากแนวคิดทฤษฎี
            ต่าง ๆ ที่เคลื่อนย้าย   จากแนวคิดของนักวิชาการสู่แนวทางปฎิบัติของผู้บริหารส�าคัญ

            ในระดับโลกและยังตกผลึกเป็นองค์ความรู้จากกูรูเป็นที่ยอมรับของสังคมโลกตลอด
            มา หลายศตวรรษจนถึง ศตวรรษที่ 21 ซึ่งจะพบการเปลี่ยนแปลงอย่างมากมายของ
            การจัดการ จึงน�าเอาบางส่วนที่เกี่ยวกับทั้งภายในและภายนอกประเทศ ที่มีสาระ

            ส�าคัญสามารถน�ามารวบรวมไว้ในหนังสือเล่มนี้ ดังนี้
                    ชนงกรณ์ กุณฑลบุตร (2557 : 18-19) ได้สรุปการพัฒนาของทฤษฎีทางการ
            จัดการไว้ดังนี้ 1) ทฤษฎีการจัดการแบบวิทยาศาสตร์ (Scientific Management

            Theory)  2) ทฤษฎีการจัดการเชิงบริหาร   (Administration Management
            Theory) 3) ทฤษฎีการจัดการเชิงพฤติกรรม(Behavioral Management Theory)
            4) ทฤษฎีการจัดการเชิงปริมาณ (Management Science Theory) 5) ทฤษฎีสภาพ

            แวดล้อมขององค์การ (Organization Environment Theory)
                    ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ (2545: 23) กล่าวว่า การบริหารจัดการเป็นทั้ง

            ศาสตร์และศิลป์ กล่าวคือความสามารถในการบริหารจัดการและการด�าเนินงานหรือ
            เป็นศิลป์ (Art) ส่วนความรู้หรือทฤษฎีที่ใช้ในการบริหารจัดการที่เป็นศาสตร์ (science)
            ในการบริหารจัดการจ�าเป็นต้องอาศัยทั้งศาสตร์และศิลป์

                    เมื่อศาสตร์มีการพัฒนา ศิลป์ก็ควรมีการพัฒนาด้วยเช่นกัน ความรู้ในการ
            จัดการสามารถปรับปรุงในรูปการปฎิบัติการทางการบริหารจัดการได้อย่างแน่นอน

            นักบริหารที่พยายามจัดการ โดยปราศจากความรู้ทางการจัดการ ต้องพึ่งโชคชะตา
   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34