Page 23 - รายงานวิจัยชั้นเรียนปี 2562 กลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม
P. 23

ผะอบ โปษะกฤษณะ (2530 : 2) กล่าวถึงคุณค่าของมารยาทว่า คนไทยได้รับการยกย่อง
                       จากต่างชาติมาช้านานว่า เป็นผู้มีมารยาทอ่อนโยน นุ่มนวล น่ารัก บางคนในสมัยนี้คิดว่ามารยาทไทย

                                                                         ื
                       นั้นล้าสมัย แต่ถ้าคิดให้ดีแล้วจะเห็นว่า ผู้ที่มีมารยาทที่ดีนั้นก็คอ ผู้ที่ปรับปรุงตนให้เหมาะกับเวลาและ
                       สถานที่ หรือกาลเทศะเป็นส าคัญ ฉะนั้น ผู้มีมารยาทก็คือผู้ที่ทันสมัยอยู่เสมอประโยชน์ของผู้มี
                       มารยาทมีอยู่ 2 ประการ ดังนี้

                                 1. เพื่อประโยชน์ของผู้ปฏิบัติ คือ

                                     1.1 เป็นการเสริมบุคลิกลักษณะของตนเองให้เป็นผู้มีเสน่ห์ เป็นที่ชื่นชมนิยม หรือ
                       นับถือแก่ผู้ได้พบเห็นได้ติดต่อด้วย

                                     1.2 ส่งเสริมให้ผู้ปฏิบัติมีสุขภาพดี เพราะท่วงท่าที่เป็นมารยาทอนดีงามนั้น ท าให้
                                                                                           ั
                       ร่างกายมีความสมดุลไม่เป็นสาเหตุของโรคภัยในภายหลัง
                                      ื่
                                                  ่
                                                                ี
                                 2. เพอประโยชน์แกส่วนรวม สังคมมความสงบสุข ท าให้ผู้ที่อยู่ในสังคมเดียวกัน ไม่ได้รับ
                       ความเดือดร้อน หรือ เพื่อป้องกันมิให้เกิดการกระทบกระทั่งกันขึ้น
                                 มารยาทไทย เป็นเอกลักษณ์แห่งความเป็นไทย ผู้ที่ได้รับการฝึกฝนอบรมจิตใจมาเป็น
                                                                                           ่
                       อย่างดี ก็จะแสดงออกให้เห็นถึงกิริยาอาการ ท่าทางต่าง ๆ ที่มีความงดงาม ออนช้อย นุ่มนวล
                       ละมุนละไม และสามารถแสดงออกได้ถูกกาลเทศะและเหมาะแก่กาลสมัยจนเป็นที่ปรากฏแก่สังคม


                              4.3 สาเหตุของการเกิดมารยาทชาวพุทธ

                                 จากความหมายของมารยาทที่กล่าวมาข้างต้น จะเห็นว่า มารยาทเป็นสหธรรมที่ทุกคน

                                                       ื่
                       จะต้องยึดเป็นหลักประพฤติปฏิบัติ เพอปรับตัวให้เข้ากับสังคมได้ มารยาทเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิต
                       เป็นมรดกทางวัฒนธรรม เป็นแบบแผนแห่งพฤติกรรม แบบแผนความคิด ความรู้และผลงานที่มนุษย์

                       ได้สร้างขึ้น เมื่อมนุษย์เกิดขึ้นมาในสังคมและได้อาศัยสังคมอยู่ร่วมกัน จ าเป็นที่จะต้องมีการติดต่อ

                           ั
                       สัมพนธ์กันตามกระบวนการของสัตว์สังคม จึงมีการจัดระเบียบทางสังคมเพอควบคุมความประพฤติ
                                                                                      ื่
                       ของสมาชิกให้อยู่ร่วมกัน โดยสันติภายใต้กฎเกณฑ์หรือระเบียบที่สังคมได้วางไว้เป็นบรรทัดฐาน เมื่อ
                                                                          ื่
                       มนุษย์สามารถเข้าใจถึงกฎเกณฑ์ที่สังคมทั้งของตนและสังคมอนสร้างขึ้น แล้วความขัดแย้งต่าง ๆ ใน
                       การอยู่ร่วมกัน ลดน้อยลงไปตามล าดับ ความรู้สึกว่าวัฒนธรรมของตนดีหรือวิเศษกว่าผู้อื่นก็หมดไปใน
                       เรื่องมารยาทก็เช่นกัน ถ้าทุกสังคมเข้าใจเรื่องมารยาทของตนและของสังคมอนความเข้าใจซึ่งกันและ
                                                                                      ื่
                                                                                    ั
                       กันแม้ในสังคมเดียวกันแต่เป็นคนละยุคคนละสมัยก็สามารถ เข้าใจอยู่ร่วมกนได้ สิ่งใดที่เก่าล้าสมัย ถ้า
                                                                                             ื่
                       จ าเป็นก็ต้องเปลี่ยนแปลงให้เข้ากับสภาพสังคม แต่ถ้าสิ่งใดดีอยู่แล้วควรรักษาไว้เพอเป็นมรดกแก่
                                                                        ่
                       ลูกหลาน สิ่งต่างๆ เหล่านี้สามารถแสดงให้เป็นที่ประจักษ์แกสายตาชาวโลกได้ เช่น คนไทยมีการแต่ง
                       กายแบบของไทย และมีระเบียบประเพณี วัฒนธรรมเป็นเครื่องหมายให้รู้ว่าเป็นคนไทย วัฒนธรรม
                       ของไทยที่เป็นสัญลักษณ์ซึ่งชนต่างชาติรู้จักกันดี คือ การไหว้ เป็นการทักทายปราศรัยและแสดง
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28