Page 34 - Naklen Öyküler

cılardan başka taraflara bakarak uzak durma çabasına bir yandan hak
verip diğer yandan içten içe dalga geçerek dakikalarca otururum.
Saunanın neminden ve sıcağından kısa sürede bunalıp kendini dışarı

zor atan insanlar, sonrasında jakuzi, hamam gibi ısısını daha daya-
nılır buldukları ıslak zemin alanlarına gider. Ben kalırım. Saunanın
insansız anlarını kollarım. Aslında genellikle içerde yasakmışçası-
na konuşulmaz. Ama yalnızken sessizlik daha somut olur, yoğun

ve kalın bir kabuk gibi beni sarar, iyileştirir. Kozamda sakin sakin
yeniden doğmayı beklerken eksikliğini hissettiğim yalnızca kitabım
olur. Aklımdan oraya kitap götürmek defalarca geçti. Nerede olursa
olsun boş boş oturuyor olmayı zaman kaybı gördüğümden yanımda

hep kitap olur; sauna içinse buna bir türlü cesaret edemedim. Soyun-
ma odasında kitabımı bırakıp önce havuza oradan saunaya ve deva-
mına eli boş geçerken biraz huzursuz oluyordum. Yine de yalnızca
havlumuzla girdiğimiz alanların koşullarını, insanların tepkisini ve

taşımak ya da uygun yere bırakmakla ilgili zorlukları düşününce ki-
tabı oralara getirmemek daha mantıklı görünüyordu. Ta ki birinin,
saunanın en üst katında, elindeki kitabın sayfalarına dalmış oturdu-
ğunu görene kadar…

En çok neye canım sıkıldı, bilmiyorum. Benden önce başka
birinin, en orijinal fikirlerimden birini hayata geçirmesine mi? Baş-
ka kimsenin aklına gelmez dediğim özgün bir hareketi yapmakta bu

kadar gecikmiş olmama mı? Üzerinde uzun uzun düşünüp de sauna-
da kitap okumayı gerçekleştirememiş olmama mı? İçinde boğuşup
durduğum çelişkilerin hiçbirinin, harekete geçmeye engel olmadığı-
nı bana gösterenin bir başkası olmasına mı? Hangisineyse… Fena

halde canım sıkılmıştı. Bu duygu, neredeyse onunla konuşmaya
kalkışmamı engelleyecekti. Konuşmak istememin nedenini bilmi-
yordum. Kafası benim gibi çalışan birini merak etmek mi? Kitap
okuma konusunda engel tanımayan, bu yüzden de kendimden üstün

gördüğüm kişinin aslında zayıf yönleri olduğunu da görerek içimi
rahatlatma isteği mi? O kadar uzun zamandır kendimi nesli tüke-

34