Page 61 - Naklen Öyküler

sediyordum. Birden annemi merak ettim. Yaşadıklarıma kendimi
öylesine kaptırmıştım ki onların yolda olduğunu unutmuştum. Ara-
ba kullandığını bildiğim hâlde telefonla abimi aradım. Sesi oldukça

sakindi. Annemi Datça’dan almış, Marmaris’e girmek üzerelermiş.
Uçarak geliyor olmalıydı. Birkaç kez “Dikkatli gelin” dedim. Onları
düşünüyor görünsem de aslında bir gecede birden fazla trajediyi kal-
dıramayacağımı hissettiğim için bencilce sıkı sıkı tembihliyordum.

Bir anda babamın adının seslenildiğini duydum ve apar topar telefo-
nu kapattım. Asıl bilgi geliyor olmalıydı. Yanılmamıştım.

Neyse ki korktuğum başıma gelmedi. Bu sefer genç bir erkek

doktor, babamın beynindeki bir damarda pıhtı gördüklerini, korku-
lacak bir yerde olmadığını, yükselmiş olan tansiyonunun yol boyu
verilen tedaviyle düşürülebilmesinin bir şans olduğu, beyin kanama-
sı olmadığı için kan sulandırıcı tedavi verebileceklerini söyledi. Ba-

bam beyin cerrahisi servisine yatırılacaktı. Doktor ayrıca, babamın
bilincinin kapalı olmasını açıklayacak bir sorun saptamadıkları için
bir süre beklemek gerektiğini, bütün bulgularının o an için normal
olması nedeniyle babamın kendiliğinden uyanabileceğini umdukla-

rını ekledi. Serviste yatak hazırlandıktan sonra babamla birlikte ben
de oraya gidebilecektim. Tülay’ın yanına döndüm, olanı biteni anlat-
tım. Abim hastanenin otoparkına girmek üzere olduklarını söylemek
için aradı. Ona Tülay’ı eve götürmek için arabayla acil servisin önü-

ne gelmelerini ve annemi indirirken Tülay’ı alabileceğini söyledim.
Ciddi bir durum olmadığını, ama babamın hastanede bir süre yatarak
tedavi olmak üzere beyin cerrahisi servisine çıkarılmayı beklediğini
belirtmeyi de ihmal etmedim. Onların gelmesi birden içimi rahatlat-

mıştı. Sanki babam uyanmıştı da birlikte eve gidecektik. Belirsizlik
perdesinin hafifçe de olsa aralanması ve bütün sorumluluğu tek ba-
şıma üstlenmenin verdiği ağırlığın omuzlarımdan kalkması bu rahat-
lamanın nedeniydi. Gerisi nasılsa gelirdi.

Annemi acil servisin kapısında karşıladım. Bembeyaz yüzü,
buz gibi elleri korktuğunun en açık belirtileriydi. Ona sarıldım. Öyle

61