Page 56 - Naklen Öyküler

onay vermem gerekirse… Yalnız oluşumun üşüten etkisi kat kat art-
tı. O anda Görkem aklıma geldi. Henüz aramamıştı. Olanlara an-
lam veremiyordum. Sınava girmek üzereymişim gibi heyecan bastı.

Bir nevi sınavdı gerçi, ilişkimiz için… Bir yandan ellerim titrerken,
bir yandan da kalbim teklemelerle birlikte çok hızlı atmaya başladı.
Neden sonra Tülay’ın yanımda olduğunu, korku dolu gözlerle bana
baktığını gördüm. Tam o sırada telefonum çaldı. Arayan Görkem’di.

Rahat konuşabilmek için balkona çıktım.

- Özür dilerim, hemen arayamadım.

- Çok kötü şeyler oldu, Görkem. Yanımda olmana ihtiyacım
var.

- Anlıyorum, Ceyda’m, ama sen de beni anla. Gelemem.

- Neden gelemezmişsin?

- Evdeki durumu biliyorsun, annemin nasıl üzerime düştüğü-

nü. Seninle aramızdaki ilişkiyi henüz bilmiyor. Şimdi konuyu ona
açamam. İtiraz etmesine fırsat bırakmayacak şekilde hazırlık yap-
mam gerek. Bu gece bile, Erkan’ın benden kitap istediğini söyledim
ve onu verip hemen geleceğim, diyerek evden çıkabildim.

- Görkem, anladığını sanmıyorum. Babamı ambulansa koy-
dular, Muğla’ya, üniversite hastanesine getiriyorlar. Ağaçtan düş-
müş ve annem onu bulduğunda bilinci yokmuş. Ciddi bir şey olmasa

gönderirler mi? Kesin ameliyat olması gerekecek. Belki buna benim
onay vermem gerekecek. Annemle abimin gelmesi saatler alır. Şans
eseri buradayım. Sen de… Babamın karşısına çıkmanın, ailemle ta-
nışmanın belki de en uygun zamanı budur.

- Buna hazır değilim. Yanlış anlama, senin hayatımda olmanı
her şeyden çok istiyorum. Ama senin tarafında da işler riskli. Ba-
banı defalarca anlattın bana. Onun Nuh deyip peygamber demeyen

hâlinden kaç kez yakındın. Yüksek beklentileri, aşılması zor çıta-

56