Page 10 - bloch2-30-01-2022_OCR

Félix Timmermans bleven bij deze verbouwing door het bureau Arrow
Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond aangeduid alleen het wandpaneel van Albert Saverys over.
dat de zaak Bloch in Gent eigendom was van In 1979 stapte ook François, een van de vier zonen,
joden, wat schrijver Félix Timmermans er niet van in de zaak en vormde hij samen met zijn echtgeno­
weerhield om er in de verbruikerszaal te komen te Linda mee het gezicht van het huis Bloch dat tot
eten, bij wijze van protest tegen de Duitse bezetter. ver buiten de grenzen van Gent een begrip werd.
Na de nodige aarzeling bleef Sophie Loeb met Uniek tot op de allerlaatste dag was het ruime
haar dochter in Gent achter om de winkel verder aanbod aan broodproducten en gebak, die
op te houden. Sophie had de Duitsers al mee­ telkens weer werden aangevuld met nieuwe
gemaakt in de Eerste Wereldoorlog (toen haar specialiteiten. Hierbij maakte Jacques Bloch een
man naar Parijs was gevlucht) en was van oor­ symbiose tussen eeuwenoude joodse ingredi­
deel dat ze het ook nu wel weer zou overleven. ënten en technieken en moderne invloeden die
Het draaide anders uit. De Duitsers van de vanuit de hele wereld konden komen.
Tweede Wereldoorlog waren veel meedogenlo­
zer dan hun voorgangers van 1914-1918. Op 28 Sluiting
januari 1943 werd de toen 70-jarige vrouw op­ Vijftig jaar lang stond Jacques als een ware pater
gepakt, eerst naar de Dossinkazerne in Meche- familias aan het hoofd van patisserie Bloch en
len gevoerd en dan op transport gezet richting bouwde hij een talrijk trouw cliënteel op dat ver­
Auschwitz, waarvan ze niet zou terugkeren. Ook zot was op de vele heerlijkheden van het huis, tot
Jacques' tante en oom waren eerder al gedepor­ op 29 maart 2008 onvermijdelijk het doek viel.
teerd. Een neef belandde in het concentratie­ De reacties naar aanleiding van de sluiting waren
kamp van Buchenwald, maar overleefde het. massaal en eensluidend: het nieuws sloeg in als
In november 1945 keerden de Blochs met de een bom. Bovendien viel een stuk sociaal weefsel
toen 17-jarige Jacques en zus Nicole uit Amerika weg, want Bloch had de gewoonte om wat niet
terug. Om de terugreis te kunnen betalen, verkocht was 's avonds na sluitingstijd aan de
moesten vader en moeder Bloch hun nog maar daklozen en armen uit de buurt uit te delen.
pas afbetaalde meubels weer verkopen. Jacques Bloch: "Veel mensen kwamen me bedan­
Het had heel wat voeten in de aarde om het pand ken. Niet alleen voor onze koopwaar, maar ook
weer in bezit te krijgen. De bakkerij was intussen voor de manier waarop we met onze klanten om­
verkocht aan een collaborateur, en niemand min­ gingen. Dat had ik niet verwacht. We waren blijk­
der dan de befaamde pralinemaker en filmfanaat baar meer dan zomaar een bakker. De bakkerij,
Jean Daskalides wist te verhinderen dat woedende en zeker de tearoom, was ook een ontmoetings­
mensen na de bevrijding het huis in brand staken. plaats. Een klant gaf me een mooi compliment:
Jacques Bloch: "In januari 1946 ging mijn vader 'Eigenlijk bent u geen middenstander', zei hij."
aan de slag. Ik leerde toen ook de stiel, chemie Op de sluitingsdag hing in de Veldstraat een
en bakken hebben tenslotte met elkaar te speciale sfeer. De bakkers en patissiers van Bloch
maken. Eigenlijk ben ik er door omstandigheden hadden het onderste uit de kan gehaald en er
min of meer ingerold." lag zowat het dubbele van het normale aanbod
in de winkel. In de tearoom brachten vijf mu­
Ongekende bloei zikanten van de Opera van Vlaanderen werk
Na de Tweede Wereldoorlog kwam de bakkerij van Mozart en 's avonds speelde een bandje
tot ongekende bloei. In 1956 kocht Rodolphe klezmermuziek voor de familie en vrienden. Jac­
het hoekpand aan, twee jaar voor zijn dood. ques Bloch moest als een echte ster de hele tijd
Paul Vandenbulcke, een van de topdesigners van handjes schudden en poseren voor de foto.
bureau De Coene, tekende hiervoor de plannen. Om halfacht, anderhalf uur later dan normaal,
In 1958 nam Jacques met zijn vrouw Christiane en ging de deur definitief dicht. Zonder speech of
zus Nicole de zaak over. In 1975 kwam er onder afscheidswoorden en op de tonen van 'We'll
impuls van Jacques nog een laatste stuk bij langs de meet again', maakten de winkelmeisjes voor een
kant van de Hoornstraat. Van de plannen van Fétu laatste keer de toog schoon.