Page 75 - 2557 เล่ม 1

๗๕

พิจารณาพิพากษาต่อไป ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๔๕ วรรคสอง
เมื่อศาลชั้นต้นมิได้ส่งสํานวนเกี่ยวกับจําเลยที่ ๒ ไปยังศาลอุทธรณ์โดยตรง

แต่ส่งไปเพราะจําเลยที่ ๑ ที่ ๓ และที่ ๕ อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ก็จําต้องพิจารณาและ

วินิจฉัยในปงญหาที่ว่าจําเลยที่ ๒ ได้กระทําความผิดตามคําพิพากษาศาลชั้นต้น
หรือไม่ เมื่อศาลอุทธรณ์ยังมิได้วินิจฉัยปงญหาข้อนี้ จึงเป็นการไม่ชอบเพราะ

ศาลอุทธรณ์มิได้ปฏิบัติให้ถูกต้องตามกระบวนพิจารณาดังที่บัญญัติไว้ใน

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๔๕ วรรคสอง ดังกล่าวข้างต้น
สมควรย้อนสํานวนให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยปงญหาข้อนี้ และปงญหานี้เป็นข้อกฎหมาย

ที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้จําเลยที่ ๒ มิได้ยกขึ้นฎีกา ศาลฎีกามีอํานาจ

ยกขึ้นวินิจฉัยได้เองตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๕ วรรคสอง
ประกอบด้วย มาตรา ๒๒๕

พิพากษายืน กับให้ย้อนสํานวนไปให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาคดีเฉพาะจําเลยที่ ๒
ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๔๕ วรรคสอง แล้วมีคําพิพากษาใหม่

ตามรูปคดี

(ภาติยะ ดวงมณี – ประยูร ณ ระนอง – อุดม สิทธิวิรัชธรรม)

ประเสริฐ เสียงสุทธิวงศ์ - ย่อ
อดุลย์ ขันทอง/วิรัช ชินวินิจกุล - ตรวจ