Page 648 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 648

636



                                                  ื้
                              ั
                 ในข้อส าคัญ อนเป็น ๖ หลักเกณฑ์พนฐานเรื่องเกินค าขอ ซึ่งถูกน ามาบัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติ
                     ิ
                                                  ิ
                 วิธีพจารณาคดีผู้บริโภคฯ ส่วนที่ ๓ ค าพพากษาและค าสั่งชี้ขาดตัดสินคดี ตั้งแต่มาตรา ๓๙ ถึงมาตรา ๔๔
                 โดยอยู่บนหลักการเรื่องความไม่เคร่งครัด หากความปรากฏแก่ศาลว่า จ านวนค่าเสียหายที่โจทก์เรียกร้อง
                                                                                                      ้
                 ไม่ถูกต้อง หรือวิธีการบังคับตามค าขอของโจทก์ไม่เพยงพอที่จะเยียวยาความเสียหายตามฟอง
                                                                  ี
                 ศาลมีอานาจยกขึ้นวินิจฉัยให้ถูกต้องหรือก าหนดวิธีการบังคับให้เหมาะสมได้ และนอกจากค าพพากษา
                                                                                                  ิ

                                                            ื่
                 หรือค าสั่งให้ลงโทษจ าเลยชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพอความเสียหายที่แท้จริงที่เกิดขึ้นจากการบริโภคสินค้า
                                                        ิ่

                                               ิ
                 หรือบริการแล้ว ศาลยังมีอานาจพพากษาเพมเติมในเรื่องส าคัญอก ๒ ประการ ได้แก่ ประการแรก
                                                                           ี
                             ิ

                 ศาลมีอานาจพพากษาให้ผู้ประกอบธุรกิจเปลี่ยนสินค้าใหม่ให้แก่ผู้บริโภคแทนการแก้ไขซ่อมแซมสินค้า
                 ที่ช ารุดบกพร่องได้ และประการที่สอง หากการกระท าความผิดเกิดจากการที่ผู้ประกอบธุรกิจกระท า
                 โดยเจตนาเอาเปรียบผู้บริโภคโดยไม่เป็นธรรม หรือจงใจให้ผู้บริโภคได้รับความเสียหาย หรือประมาท
                 เลินเล่ออย่างร้ายแรงไม่น าพาต่อความเสียหายที่จะเกิดขึ้นแก่ผู้บริโภค หรือการกระท าอนเป็นการฝ่าฝืน
                                                                                           ั
                 ต่อความรับผิดชอบในฐานะผู้มีอาชีพหรือธุรกิจ อนย่อมเป็นที่ไว้วางใจของประชาชน ศาลอาจสั่งให้
                                                            ั
                                                                                                    ๓๖
                 ผู้ประกอบธุรกิจจ่ายค่าเสียหายเพื่อการลงโทษเพิ่มขึ้นจากจ านวนค่าเสียหายที่แท้จริงที่ศาลก าหนดก็ได้
                        โดยตามพระราชบัญญัติวิธีพจารณาคดีผู้บริโภคฯ นั้น ได้มีการก าหนดมาตรการเยียวยา
                                                  ิ
                 ความเสียหายในเรื่องความช ารุดบกพร่องไว้ดังนี้
                               ๑. การเปลี่ยนสินค้า (Replace) ได้ก าหนดให้ศาลมีอานาจในการสั่งให้ผู้ประกอบธุรกิจ

                 เปลี่ยนสินค้าใหม่ให้แก่ผู้บริโภคแทนการแก้ไขซ่อมแซมสินค้าที่ช ารุดบกพร่องนั้นได้ ทั้งนี้ โดยค านึงถึง

                 ลักษณะของสินค้าที่อาจเปลี่ยนแปลงทดแทนกันได้
                                                          ๓๗

                               ๒. การชดใช้ค่าสินไหมทดแทน (Compensation) ได้ก าหนดให้ศาลมีอานาจสั่งให้
                                                           ิ่
                 ผู้ประกอบธุรกิจจ่ายค่าเสียหายเพอการลงโทษเพมขึ้นจากจ านวนค่าเสียหายที่แท้จริงที่ศาลก าหนดได้
                                              ื่
                 ตามสมควร ในกรณีที่ผู้ประกอบธุรกิจกระท าโดยเจตนาเอาเปรียบผู้บริโภคโดยไม่เป็นธรรมหรือจงใจ
                 ให้ผู้บริโภคได้รับความเสียหายหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง
                                                                      ๓๘
                                                                                    ั
                               ๓. การคืนค่าสินค้า (Refund) ได้ก าหนดว่า หากสินค้านั้นเป็นอนตรายต่อชีวิต ร่างกาย
                 สุขภาพ หรืออนามัยของผู้บริโภคโดยส่วนรวม ซึ่งสินค้านั้นได้จ าหน่ายไปแล้ว ให้สามารถเรียกสินค้านั้นคืน

                              ื่
                 จากผู้บริโภคเพอท าการแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงให้ใหม่ภายในเวลาที่ก าหนดโดยค่าใช้จ่ายของผู้ประกอบ
                 ธุรกิจเอง แต่หากไม่สามารถแก้ไขได้ ศาลสามารถสั่งให้ใช้ราคาตามที่เห็นสมควร โดยค านึงถึงลักษณะ

                                                                                      ๓๙
                 และสภาพของสินค้าขณะรับคืน รวมทั้งความสุจริตของผู้ประกอบธุรกิจประกอบด้วย


                        ๓๖  อรุณ ชัยกุล, (๒๕๖๑), ปัญหาเกี่ยวกับการพิจารณาคดีผู้บริโภค : ศึกษาเฉพาะกรณีผู้ประกอบธุรกิจฟ้อง

                 ผู้บริโภคและการอุทธรณ์ ฎีกา, (การอบรมหลักสูตร “ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล” รุ่นที่ ๑๗ วิทยาลัยข้าราชการตุลาการศาล
                 ยุติธรรม สถาบันพัฒนาข้าราชการฝ่ายตุลาการศาลยุติธรรม ส านักงานศาลยุติธรรม), น. ๒๓.
                        ๓๗  พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๔๑ วรรคหนึ่ง

                        ๓๘  พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๔๒
                        ๓๙  พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๔๓ (๑)
   643   644   645   646   647   648   649   650   651   652   653