Page 53 - รายงานประจำปี 2564 คณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล
P. 53

ทางแพ่งทั่วไปที่มิได้ใช้อำนาจทางปกครอง แต่เป็นไป  คำวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล

               ในลักษณะของการขอเข้ารับบริการจากโจทก์เท่านั้น  ที่ ๔๕/๒๕๔๗

               และมีลักษณะมุ่งผูกพันตนด้วยใจสมัครบนพื้นฐาน             คดีที่กรมการศึกษานอกโรงเรียนฟ้องเอกชน

               แห่งความเสมอภาค และไม่มีลักษณะเป็นสัญญา  ผู้รับจ้างและเอกชนผู้ค้ำประกันเรียกเงินค่าเสียหาย

               สัมปทาน สัญญาที่ให้จัดทำบริการสาธารณะหรือ  จากการผิดสัญญาจ้างให้ก่อสร้างอาคารอำนวยการ
               จัดให้มีสิ่งสาธารณูปโภค หรือแสวงประโยชน์จาก  อาคารบ้านพักคนงานและอาคารฝึกงาน สัญญาว่าจ้าง

               ทรัพยากรธรรมชาติ จึงเป็นนิติสัมพันธ์ในทางแพ่ง  ดังกล่าวเป็นสัญญาที่มีวัตถุแห่งสัญญาเพื่อการจัดทำ

               ที่ศาลยุติธรรมมีอำนาจในการพิจารณาพิพากษา  บริการสาธารณะของหน่วยงานปกครองที่มอบหมาย

               ส่วนหนี้นำเงินเข้ากองทุนและเงินเพิ่มนั้น ก็มิได้เป็นหนี้  ให้เอกชนเข้าดำเนินการก่อสร้าง อันเป็นสัญญา

               ที่เกิดขึ้นตามสัญญา แต่เป็นหนี้ที่เกิดขึ้นโดยผล  ทางปกครอง กรณีจึงเป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญา
               ของกฎหมายตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๙ เบญจ  ทางปกครองอันอยู่ในอำนาจของศาลปกครอง

               แห่งพระราชบัญญัติธนาคารแห่งประเทศไทยฯ ทั้งการ  ตามมาตรา ๓ และ มาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๔) แห่ง

               ดำเนินการฟื้นฟูกิจการหากแผนฟื้นฟูฐานะของบริษัท  พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองฯ สำหรับสัญญา
               ที่ถูกระงับกิจการไม่ได้รับความเห็นชอบจาก  ค้ำประกันระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ ๓ ผู้ค้ำประกัน

               คณะกรรมการองค์การเพื่อการปฏิรูประบบสถาบัน  เป็นสัญญาค้ำประกันการปฏิบัติตามสัญญาของ
               การเงิน  ผู้ชำระบัญชีที่ได้รับการแต่งตั้งจาก  จำเลยที่ ๑ ซึ่งเป็นสัญญาทางปกครองและเป็น

               คณะกรรมการองค์การเพื่อการปฏิรูประบบสถาบัน  สัญญาหลัก สัญญาค้ำประกันดังกล่าวจึงมีลักษณะ

               การเงินก็จะดำเนินการขายทรัพย์สินเพื่อชำระบัญชี  เป็นสัญญาอุปกรณ์ของสัญญาว่าจ้างให้ก่อสร้างอาคาร
               ของบริษัทตลอดจนยื่นคำร้องต่อศาลล้มละลายให้สั่ง  อำนวยการ อาคารบ้านพักคนงานและอาคารฝึกงาน

               ให้บริษัทตกเป็นบุคคลล้มละลาย ตามพระราชบัญญัติ  ซึ่งเป็นสัญญาทางปกครอง เมื่อข้อพิพาทเกี่ยวกับ

               ล้มละลาย พุทธศักราช ๒๔๘๓ มาตรา ๘๘ ก็ล้วนเป็น  สัญญาหลักอยู่ในอำนาจของศาลปกครอง ข้อพิพาท
               กระบวนการในทางแพ่ง มูลคดีนี้ ศาลล้มละลายกลาง  เกี่ยวกับสัญญาค้ำประกันจึงอยู่ในอำนาจของ

               ได้มีคำพิพากษาให้บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ อ.  ศาลเดียวกัน ส่วนการที่จำเลยที่ ๑ และที่ ๒ ถูกเจ้าหนี้


               ตกเป็นบุคคลล้มละลายแล้ว เมื่อสัญญาหลักอยู่ใน  รายอื่นฟ้องล้มละลายและศาลมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์
               อำนาจศาลยุติธรรม ข้อพิพาทคดีนี้เกิดจากการที่  จำเลยทั้งสองไว้ชั่วคราวก่อนที่โจทก์จะฟ้องคดีนี้

               จำเลยซึ่งเป็นผู้ค้ำประกันการชำระหนี้ของบริษัท  อันจะมีผลทำให้คดีที่ยื่นฟ้องจำเลยทั้งสองภายหลัง

               เงินทุนหลักทรัพย์ อ. อันเป็นสัญญาอุปกรณ์ ซึ่งเป็น  เป็นคดีอยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของ
               สัญญาทางแพ่ง ย่อมอยู่ในอำนาจของศาลยุติธรรม  ศาลล้มละลายหรือไม่ เมื่อโจทก์ในคดีล้มละลาย

               เช่นเดียวกัน                                     ได้ยื่นคำร้องขอถอนฟ้องและศาลได้มีคำสั่งจำหน่ายคดี
                                                                ออกจากสารบบความแล้ว ทำให้ไม่มีประเด็นต้องวินิจฉัย

                                                                ว่าคดีนี้เกี่ยวพันกับคดีล้มละลายหรือไม่ จึงมิจำต้อง
                                                                พิจารณาวินิจฉัยในประเด็นนี้








                                                                           ร า ย ง า น ป ร ะ จ ำ ปี  ๒ ๕ ๖ ๔  51
                                                                           คณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58