Page 149 - Thesis PhD Anger by Chaichana

๑๓๐

จักไม่เปล่งวาจาชั่วหยาบ และจักอนุเคราะห์ด้วยสิ่งอันเป็นประโยชน์อยู่อย่างผู้มีเมตตาจิต ไม่มีโทสะ
่
ู
่
ั
ั
่
ั
้
ิ
ิ
่
ั
็
้
ั
ิ
์
ู
เราจกแผเมตตาจตไปใหบุคคลน้นอย และเราจกแผเมตตาจตอนไพบลย เสมอดวยแผนดน เปนมหคคตะ
ั
ไม่มีขอบเขต ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียน ไปยังสัตว์โลกทุกหมู่เหล่าอนเป็นอารมณ์ของเมตตาจิตนั้น
อยู่” ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายควรสำเหนียกด้วยอาการดังกล่าวมานี้
๑๘
พระพุทธเจ้าทรงตรัสเรื่องการทำใจให้ว่างเหมือนอากาศ ดังนี้ บุคคลอื่นเมื่อพูดจะพึงพูด
ตามกาลอันสมควรหรือไม่สมควรก็ตาม จะพึงพูดเรื่องที่เป็นจริงหรือไม่เป็นจริงก็ตาม จะพึงพูดคำที่
อ่อนหวานหรือหยาบคายก็ตาม จะพึงพูดคำที่มีประโยชน์หรือไร้ประโยชน์ก็ตาม จะพึงเมตตาจิตพูด
หรือมีโทสะพูดก็ตาม ในข้อนั้น เธอทั้งหลายควรสำเหนียกอย่างนี้ว่า “จิตของเราจักไม่ แปรผันเราจัก
ไม่เปล่งวาจาชั่วหยาบ และจักอนุเคราะห์ด้วยสิ่งอันเป็นประโยชน์อยู่อย่างผู้มีเมตตาจิต ไม่มีโทสะเรา
จักแผ่เมตตาจิตไปให้บุคคลนั้นอยู่ และเราจักแผ่เมตตาจิตอันไพบูลย์ เสมอด้วยอากาศ เป็นมหัคคตะ
ไม่มขอบเขต ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียน ไปยังสัตว์โลกทุกหมู่เหล่าอันเป็นอารมณ์ของ เมตตาจิตนั้น
ี
อยู่” ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายควรสำเหนียกด้วยอาการดังกล่าวมานี้
๑๙
พระพุทธเจ้าทรงตรัสเรื่องการทำใจให้อ่อนโยนเหมือนกระสอบหนังแมว ดังนี้ ภิกษุ
ทั้งหลาย เปรียบเหมือนกระสอบหนังแมวที่ฟอกแล้ว ฟอกสะอาดแล้ว ฟอกเรียบร้อยแล้ว ออน นุ่มดัง
่
ื
ู
ปุยนุ่น ตีไม่มีเสียง ตีไม่ดังฯลฯ บุคคลอ่นเมื่อพูด จะพึงพดตามกาลอันสมควรหรือไม่สมควรก็ ตาม จะ
พงพูดเรื่องที่เป็นจริงหรือไม่เป็นจริงก็ตาม จะพงพดคำที่อ่อนหวานหรือหยาบคายก็ตาม จะพึง พูดคำ
ู
ึ
ึ
ที่มีประโยชน์หรือไร้ประโยชน์ก็ตาม จะพงมีเมตตาจิตพดหรือมีโทสะพูดก็ตาม ในข้อนั้น เธอ ทั้งหลาย
ู
ึ
ควรสำเหนียกอย่างนี้ว่า “จิตของเราจักไม่แปรผันเราจักไม่เปล่งวาจาชั่วหยาบ และจัก อนุเคราะห์ด้วย
สิ่งอันเป็นประโยชน์อยู่อย่างผู้มีเมตตาจิต ไม่มีโทสะ เราจักแผ่เมตตาจิตไปให้บุคคลนั้น อยู่ และเราจัก
แผ่เมตตาจิตอันไพบูลย์ เสมอด้วยกระสอบหนังแมว เป็นมหัคคตะ ไม่มีขอบเขต ไม่มี เวร ไม่มีความ
เบียดเบียนไปยังสัตว์โลกทุกหมู่เหล่าอันเป็นอารมณ์ของเมตตาจิตนั้นอยู่” ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย

ควรสำเหนียกด้วยอาการดังกล่าวมานี้
๒๐
พระพุทธเจ้าทรงเตือนพระโมลิยผัคคุนะที่โกรธ ดังนี้ ถ้าใคร ๆ ติเตียนต่อหน้าเธอ แม้ใน

ข้อนั้น เธอควรละฉันทะและวิตกอันอาศัยเรือนเสีย เธอควรสำเหนียกอย่างนี้ว่า “จิตของเราจัก ไม่

แปรผัน เราจักไม่เปล่งวาจาชั่วหยาบ และจักอนุเคราะห์ด้วยสิ่งที่เป็นประโยชน์อยู่อย่างผู้มีเมตตา จิต
ไม่มีโทสะ” เธอควรสำเหนียกอย่างนี้แล ผัคคุนะ เพราะฉะนั้น ถ้าใครๆ จะพึงทำร้ายเธอด้วยฝ่ามือ

๑๘ ม.มู. (ไทย) ๑๒/๒๒๘/๒๔๐-๕๕๔.

๑๙ ม.มู. (ไทย) ๑๒/๒๒๙/๒๔๑-๕๕๔.
๒๐ ม.มู. (ไทย) ๑๒/๒๓๑/๒๔๒-๕๕๔.