Page 92 - Thesis PhD Anger by Chaichana
P. 92
๗๔
พัฒนาการจัดการความโกรธ พบว่า วัยรุ่นมีการจัดการความโกรธทั้งโดยรวมและรายด้านเพิ่มขึ้นอย่าง
๑๒๘
มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๑
กนกวรรณ เรื่อสีจันทร์ และคณะ ได้วิจัยเรื่อง “การเสริมสร้างการควบคุมความโกรธของ
นักเรียนวัยรุ่นโดยการใหคำปรึกษากลุม” ผลการวิจัยพบว่า ๑) การควบคุมความโกรธของนักเรียนวัย
รุนในภาพรวมอยู่ในระดับดี สำหรับด้านการคิดทบทวนหาสาเหตุของความโกรธ และวิธีการ
ตอบสนองต่อความโกรธอยู่ในระดับดีมาก สวนด้านการรับรูอารมณและความโกรธของตนเอง และ
การระงับความโกรธอยู่ในระดับดี และ ๒) นักเรียนวัยรุ่นหลังการเขาร่วมการใหคำปรึกษากลุมมี
คะแนนเฉลี่ยการควบคุมความโกรธแตกต่างจากกอนเขาร่วมการใหคำปรึกษากลุม อย่างมีนัยสำคัญ
ทางสถิติ ที่ระดับ .๐๕ แสดงใหเห็นวาการใหคำปรึกษาช่วยใหนักเรียนวัยรุนควบคุมความโกรธไดดี
๑๒๙
ขึ้น
อาพัน จารุทัสนางกูร และคณะ ได้วิจัยเรื่อง “ผลของโปรแกรม ควบคุมความโกรธต่อ
การแสดงความโกรธของผู้ป่วยจิตเภทสถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา” ด้วยรูปแบบการวิจัย
แบบทดลองในผู้ป่วยจิตเภท แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง ๒๐ คน และกลุ่มควบคุม ๒๐ คน ใช้แบบประเมิน
Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS) วัดระดับการแสดงความโกรธ ผลการวิจัยพบว่า ค่าเฉลี่ย
ของคะแนนการควบคุมความโกรธของผู้ป่วยจิตเภทที่ได้รับโปรแกรมควบคุมความโกรธ มีการแสดง
ความโกรธต่ำกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๕ สรุปได้ว่าโปรแกรม ควบคุม
ความโกรธ สามารถลดการแสดงความโกรธที่ก้าวร้าวรุนแรงของผู้ป่วยจิตเภทได้ทำให้ผู้ป่วยมีความรู้
และเพิ่มความสามารถในการควบคุมความโกรธด้วยตนเอง ส่งผลให้มีพฤติกรรมการแสดงความโกรธที่
๑๓๐
เหมาะได้มากขึ้น
นเรศ กันธวงค์ และคณะ ได้วิจัยเรื่อง “การพัฒนาการจัดการความโกรธของนักศึกษา
วัยรุ่นด้วยการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการทฤษฎีและเทคนิคโดยมีทฤษฎีพิจารณาเหตุผลอารมณ์
พฤติกรรมเป็นฐาน” ใช้รูปแบบการวิจัยแบบทดลอง มีกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ผลการวิจัยพบว่า
๑) องค์ประกอบการจัดการความโกรธของนักศึกษาวัยรุ่น ๔ องค์ประกอบ คือ (๑) กลวิธีการจัดการ
๑๒๘ สวนีย์ สุขเจริญ, “ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มเพื่อจัดการความโกรธของวัยรุ่น”, ปริญญานิพนธ์
การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการแนะแนว, (บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ๒๕๕๓).
๑๒๙ กนกวรรณ เรื่อสีจันทร์ และคณะ, “การเสริมสร้างการควบคุมความโกรธของนักเรียนวัยรุ่นโดย
การให้คำปรึกษากลุ่ม”, วารสารสมาคมนักวิจัย, ปที่ ๒๖ ฉบับที่ ๔ (ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๖๔): ๙๐-๑๐๓.
๑๓๐ อำพัน จารุทัสนางกูร และโสรยา ศุภโรจนี, “ผลของโปรแกรมควบคุมความโกรธต่อการแสดง
็
์
ความโกรธของผู้ป่วยจิตเภทสถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา”, วารสารสถาบันจิตเวชศาสตรสมเดจ
เจ้าพระยา, ปีที่ ๙ ฉบับที่ ๒ (๒๕๕๘): ๒๔-๓๕.
