Page 92 - Münip Dergisi 2.Sayı

ve Ahmet gençlik dönemlerine geldiğinde ağabeyimi Yaş 60’a geldi. Çocuklarım ve hatta torunlarım ile bera-
yani babalarını kaybettiler. Artık onlar üvey anneleriy- ber aynı bahçenin içinde farklı evlerde yaşamaya baş-
le beraber yaşıyorlardı. En azından yeğenlerim benden ladık. Torunlarım oldukça büyük başarılar getiriyor ve
daha şanslılardı, onların üvey de olsa bir anneleri vardı. beni mutlu ediyor derken ben de annem gibi kanser
Ben annemi ve babamı kaybettikten sonra ağabeyimi de hastalığına yakalandığımı öğrendim, bir sürü ameliyat
kaybederek hayatıma yalnızca eşim ve yeğenlerim ile geçirdim, ölüp de hayatımdaki ailemi anne merhame-
devam etmeye başladım. Yeğenlerim başlarının çaresine timden yoksun bırakmaya ödüm kopuyordu. Oğlum,
bakabilecek yaştaydı. Ağabeyim ölünce yeğenlerimin kızım, torunlarım hepsi benim iyileşmem için seferber
olmuştu, keşke ben de annemin iyileşmesi için bir şey-
üvey annesi de kaçmıştı, zaten ağabeyimin çocuklarına
bağlanamamıştı, burada bizimle beraber durması için ler yapabilseydim, keşke biraz daha aile sevgisi görüp
bir sebebi kalmadığını düşünmüştü. Ahmet babasının yüreğimdeki sevginin gücüyle kendi kendime iyileşsey-
ölümünden 4 yıl sonra Serpil adında güzeller güzeli bi- dim. Aynaya baktığımda kendimi oldukça bitkin görü-
yor, çocuklarımın karşısına böyle çıkmamak için adeta
riyle evlendi, bu benim yeğenimin şansı olmalıydı. Ah-
onlardan kaçıyordum. Nihayet tedavilerimi olduktan
met, Serpil ve Sevda aynı evde yaşamaya başladılar. Çok sonra hastalığım iyiye gitti ve ben kanseri atlattım! Ne
geçmeden Sevda da evlendi ve iki oğlu oldu. Nihayet olursa olsun hayatın devam ettiğinin bir kez daha farkı-
bu hayattan göçüp giden ailemizin yerini doldurmaya na vardım. Hastalığımın arasından çok geçmedi ve toru-
başlamıştık, artık ailemiz tekrar kalabalıklaşıyordu. Ah-
num doktor oldu, annesi ve babası ile beraber Ankara’ya
met ve Serpil’in Zümrüt ve Çiçek adında iki güzel kızı yerleştiler. Onun ailemiz için ne kadar büyük bir gurur
olmuştu. Zümrüt büyüdü ve liseye gidecek yaşa geldi. kaynağı olduğunu biliyordum ama doktor olarak o bana
Günlerden bir gün Zümrüt okuldayken Ahmet karlı bir mutlulukların en büyüğünü yaşatmıştı. Şimdi ise ben
günde yolları açmak için bindiği kar küreme aracıyla eşim ile beraber köyde hayatımın sonlarını yaşamaya
kızının okulunun önünde yokuştan kayıp kaza yaparak devam ediyordum. Altmış yedi yıllık hayatımdan çıkar-
hayatını kaybetti. Artık Zümrüt ve Çiçek de yetimdi. Bu dığım ders karşındakine merhamet gösterdiğini sanıp
hayatta hayata tutunabileceğim bir dal arıyordum. Be- aslında eziyet edip aşağılayabilme ihtimalinin olduğunu
nim de çocuklarım olmuştu. bilerek temkinli yaşamak oldu.

90 2022/2