Page 746 - Guerra de las Galias [Colección Gredos Bilingüe] I-II-III
P. 746

nostris  copiis,  quae  longius  ab  castris*  progredieban­
         tur;  ac  non  numquam  opera  nostra  Galli  temptare  at­
         que  eruptionem  ex  oppido*  pluribus  portis  summa  vi
         facere  conabantur.  (2)  Quare  ad haec  rursus  opera  ad­
         dendum Caesar putavit, quo minore numero militum mu­
         nitiones  defendi  possent.  Itaque,  truncis  arborum  ad­
         modum  firmis  ramis  abscisis  atque  horum  delibratis
         ac  praeacutis  cacuminibus,  perpetuae  fossae*,  quinos
         pedes*  altae,  ducebantur.  (3)  Huc  illi  stipites  demissi
         et  ab  infimo revincti,  ne  revelli  possent,  ab  ramis emi­
         nebant. (4) Quini erant ordines, coniuncti inter se atque
         implicati; quo qui intraverant,  se ipsi acutissimis vallis
          induebant.  Hos  cippos  appellabant.  (5)  Ante  hos,  obli­
         quis ordinibus in quincuncem dispositis,  scrobes trium
          in altitudinem pedum fodiebantur, paulatim angustiore
          ad infimum fastigio. (6) Huc teretes stipites feminis cras­
          situdine  ab  summo  praeacuti  et  praeusti,  demitteban­
          tur,  ita ut non amplius digitis quattuor ex terra emine-







          se  mucho  del  campamento;  y  los  galos  no  perdían  ocasión  de  molestar  a
          nuestros operarios haciendo impetuosas  salidas por diversas  puertas de la
          ciudad.  (2) En  vista de ello,  creyó César que debía  reforzar estas fortifica­
          ciones,  a  fin  de  poder defenderlas  con  el  menor número posible de  solda­
          dos. Así, pues, cortando troncos de árboles de ramas muy fuertes, y descor­
          tezando y  aguzando bien  las  puntas  de éstas,  se  abrían fosas  seguidas,  de
          cinco  pies  de  profundidad.  (3)  Metiendo  en  ellas  aquellos  troncos,  que  se
          ataban unos con otros por la parte inferior, para que no pudieran ser arran­
          cados,  quedaban  al  descubierto  las  ramas.  (4)  Había  cinco  hileras,  unidas
          y trabadas entre sí; quienes allí entraban, ellos mismos se clavaban en aque­
          llas agudísimas empalizadas. Les daban el nombre de cepos. (5) Delante de
          éstos,  en filas oblicuas dispuestas  al tresbolillo,  se clavaban hoyas de tres
          pies  de  hondura,  que  poco  a  poco  se  iban  estrechando  hasta  el  fondo.
          (6) Aquí se metían estacas redondas del grosor de un muslo, aguzadas y endu­
          recidas al fuego por la punta, de modo que no sobresalieran del suelo más
                                  160
   741   742   743   744   745   746   747   748   749   750   751