Page 49 - Yirmiyohu
P. 49
ירמיה
צו עסן און אומצוברענגען.
4און איך װעל זײ מאַכן צו שױדער
ב ַײ אַלע קיניגר ַײכן פֿון דער ערד,
פֿון װעגן מנשה דעם זון פֿון אי ִכז ִקָיהון,
אי דעם מלך פֿון יהודה,
פֿאַר װאָס ער האָט געטאָן אין ירו ָש ַל ִים.
5װאָרום װער װעט דיך דערברימען ,ירו ָש ַל ִים?
און װער װעט דיך באַדױערן?
און װער װעט זיך אָפּקערן
דיך צו פֿרעגן אױף פֿריד?
6דו האָסט מיך אַװעקגעװאָרפֿן ,זאָגט גאָט,
אַהינטער טוסטו גײן,
דרום שטרעק איך אױס מ ַײן האַנט אױף דיר און צעשטער דיך;
איך בין מיד געװאָרן זיך צו דערבאַרימען.
7און איך װינטשופֿל זײ מיט אַ װינטשופֿל
אין די טױערן פֿון לאַנד;
איך לאָז אָן קינדער ,איך ברענג אונטער מ ַײן פֿאָלק,
װ ַײל זײ קערן זיך ניט אום פֿון זײערע װעגן.
8זײערע אַלמנות װערן דורך מיר מער װי זאַמד פֿון די ימען;
איך ברענג אױף זײ – אױף דער מוטער – אַן אױסדערװײלטן,
אַ פֿאַרװיסטער אין מיטן טאָג.
איך װאַרף אָן אױף איר פּאָוצים
אַנגסט און שרעקענישן.
9פֿאַרװעלקט װערט די געװינערין פֿון זיבן,
זי הױכט אױס איר נשמה;
איר זון גײט אונטער װען נאָך טאָג,
זי װערט צו שאַנד און פֿאַרשעמט.
און זײער איבערבליב װעל איך איבערגעבן
צום שװערד פֿאַר זײערע פֿ ַײנט ,זאָגט גאָט.
10װײ מיר ,מוטער מ ַײנע,
װאָס דו האָסט מיך געבאָרן
אַ מענטש פֿון קריג,
און אַ מענטש פֿון שטרײט קעגן גאַנצן לאַנד;
