Page 50 - Yirmiyohu
P. 50
ירמיה
ניט איך מאָן ,און ניט מע מאָנט ב ַײ מיר,
פֿון דעסטװעגן שילטן זײ מיך אַלע.
11האָט גאָט געזאָגט:
פֿאַר װאָר ,איך װעל דיך דערלײזן צום גוטן;
פֿאַר װאָר ,איך װעל מאַכן דעם פֿ ַײנט זיך בעטן ב ַײ דיר
אין צ ַײט פֿון אומגליק און אין צ ַײט פֿון נױט.
12קען מען א ַײזן צעברעכן –
א ַײזן פֿון צפֿון ,און קופּער?
13ד ַײן פֿאַרמעג און ד ַײנע אוֹצרות
װעל איך געבן צו רױב אָן געצאָלט;
יאָ ,פֿאַר אַלע ד ַײנע זינד
אַזש אין אַלע ד ַײנע געמאַרקן.
14און איך װעל דיך אַריבערפֿירן ב ַײ ד ַײנע פֿ ַײנט,
אין אַ לאַנד װאָס דו קענסט ניט;
װאָרום אַ פֿ ַײער איז אָנגעצונדן אין מ ַײן נאָז,
אױף א ַײך װעט עס ברענען.
15דו ,גאָט װײסט דאָך,
געדענק מיך ,און דערמאָן זיך אָן מיר,
און זײ זיך נוֹקם אָן מ ַײנע נאָכיאָגער;
פֿון װעגן ד ַײן לאַנגגעמיט ניט נעם מיך אַװעק;
מערק מ ַײן ל ַײדן פֿון ד ַײנעטװעגן שאַנד.
16װי ד ַײנע װערטער ז ַײנען געפֿונען געװאָרן,
אַזױ האָב איך זײ א ַײנגעשלונגען,
און ד ַײן װאָרט איז מיר געװען פֿאַר אַ פֿרײד,
און פֿאַר אַ שׂמכה פֿון מ ַײן האַרצן,
װ ַײל ד ַײן נאָמענם איז אױף מיר גערופֿן געװאָרן,
יהוה דו גאָט פֿון צ ָבאומת.
17איך בין ניט געזעסן אין געזעמל פֿון פֿרײלעכע
און זיך לוסטיק געמאַכט;
פֿון װעגן ד ַײן האַנט בין איך געזעסן אַלײן,
װאָרום מיט צאָרן האָסטו מיך אָנגעפֿילט.
18פֿאַר װאָס איז אײביק מ ַײן װ ַײטאָק,
און מ ַײן װ אונד איז מסוכּן ,זי װיל זיך ניט הײלן?
