Page 126 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

126 AGATHA CHRISTIE

ώσπου τον έβγαλε. Στις γάτες δεν αρέσει να τους κάνουν κόλπα».
«Ο γάτος ήταν ασπρόμαυρος».
«Ακριβώς. Ο έρημος ο Τόμι. Πού να τον βλέπατε να πιάνει πο-
ντίκια. Σωστός κυνηγός». Η Ίντιθ Πέιτζετ έκανε μια παύση κι έβη-
ξε σεμνά. «Με συγχωρείτε που πήρα φόρα, κυρία μου. Αλλά με
την κουβέντα θυμήθηκα τα παλιά. Θέλατε να με ρωτήσετε κάτι;»
«Μου αρέσει να σας ακούω να μιλάτε για τα παλιά», είπε η
Γκουέντα. «Ακριβώς αυτά θέλω να μάθω. Εμένα, βλέπετε, με
μεγάλωσαν συγγενείς στη Νέα Ζηλανδία και φυσικά δεν ήξεραν
να μου πουν τίποτα για… για τον πατέρα μου και τη μητριά μου.
Ήταν… ήταν καλή γυναίκα, έτσι δεν είναι;»
«Σας αγαπούσε πολύ. Σας έπαιρνε στην παραλία, παίζατε στον
κήπο. Ήταν και η ίδια αρκετά νέα, καταλαβαίνετε. Μικρό κορίτσι κι
αυτή, στο κάτω κάτω. Εγώ σκεφτόμουν συχνά ότι χαιρόταν το παι-
χνίδι σχεδόν τόσο όσο κι εσείς. Κατά κάποιον τρόπο ήταν μονα-
χοπαίδι, βλέπετε. Ο δρ Κένεντι, ο αδελφός της, ήταν πολλά χρόνια
μεγαλύτερος, πάντα κλεισμένος με τα βιβλία του. Όταν εκείνη δεν
ήταν στο σχολείο, αναγκαζόταν να παίζει μονάχη της...»
Η μις Μαρπλ, που είχε ακουμπήσει τη ράχη στον τοίχο, ρώ-
τησε μαλακά: «Εσείς έχετε ζήσει όλη σας τη ζωή στο Ντίλμουθ,
έτσι δεν είναι;»
«Ναι, κυρία μου. Ο πατέρας είχε τη φάρμα πίσω από τον λό-
φο, την έλεγαν Ράιλαντς, πάντα. Δεν είχε αγόρια και η μητέρα δεν
κατάφερε να την κρατήσει όταν έμεινε χήρα, έτσι την πούλησε κι
αγόρασε το μαγαζάκι με τα μπιχλιμπίδια στο τέλος του κεντρικού
δρόμου. Ναι, έχω ζήσει όλη μου τη ζωή εδώ».
«Και φαντάζομαι ότι ξέρετε τα πάντα για τους πάντες στο Ντίλ-
μουθ».
«Κοιτάξτε, τότε η πόλη ήταν πολύ μικρή. Αν και πάντα είχαμε
πολλούς επισκέπτες το καλοκαίρι, από τότε που θυμάμαι. Καλοί
άνθρωποι, ήσυχοι, έρχονταν κάθε χρόνο, όχι σαν τις καραβιές των
εκδρομέων που έχουμε σήμερα. Ήταν καλές οικογένειες, έπια-
ναν τα ίδια δωμάτια κάθε χρόνο».

29/5/2020 1:59:03
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 126
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 126 29/5/2020 1:59:03