Page 130 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

130 AGATHA CHRISTIE

τους οι τρεις ακροατές της τσιτώθηκαν ξανά με μεγάλη προσοχή.
Ο Ζιλ είπε: «Λέτε να ήθελε να πάει στο Νόρφολκ για να είναι
κοντά σε αυτόν – τον άνδρα, το όνομα του οποίου δε θυμάστε;»
Η Ίντιθ Πέιτζετ φάνηκε να στενοχωριέται.
«Τι να σας πω, κύριέ μου, αυτό δε θα ήθελα να το πιστέψω.
Και δεν το πιστεύω, ούτε για μια στιγμή. Εξάλλου δε νομίζω ότι –
τώρα θυμάμαι, κατάγονταν από κάπου στον βορρά, εκείνη η κυρία
και ο κύριος. Νομίζω ότι ήταν από το Νορθάμπερλαντ. Τέλος πά-
ντων, τους άρεσε να κατεβαίνουν στον νότο για τις διακοπές επει-
δή εδώ το κλίμα είναι τόσο ωραίο».
Η Γκουέντα είπε: «Κάτι φοβόταν, έτσι δεν είναι; Ή κάποιον; Η
μητριά μου, εννοώ».
«Τώρα που το λέτε, ναι, θυμάμαι ότι–»
«Ναι;»
«Μια μέρα ήρθε στην κουζίνα η Λίλι. Προηγουμένως ξεσκόνιζε
τη σκάλα, και είπε “Tης κακομοίρας!” Έτσι είπε. Καμιά φορά η Λίλι
δε μιλούσε διόλου εκλεπτυσμένα, γι’ αυτό σας ζητώ συγγνώμη.
»Τη ρώτησα τι εννοούσε, κι εκείνη είπε ότι η κυρία είχε μπει
από τον κήπο στο σαλόνι, μαζί με τον κύριο, κι επειδή η πόρτα
προς το χολ ήταν ανοιχτή, η Λίλι άκουσε τι έλεγαν.
»“Σε φοβάμαι”, έτσι είχε πει η κυρία Χάλιντεϊ.
»“Κι όντως ακουγόταν φοβισμένη”, είπε η Λίλι. “Σε φοβάμαι
εδώ και πολύ καιρό. Είσαι τρελός. Δε φέρεσαι φυσιολογικά. Φύ-
γε, άφησέ με ήσυχη. Θέλω να με αφήσεις ήσυχη. Φοβάμαι. Νο-
μίζω πως κατά βάθος πάντα σε φοβόμουν...”
»Κάτι τέτοιο. Τώρα, φυσικά, δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τα
λόγια. Η Λίλι, όμως, το πήρε πολύ στα σοβαρά, και γι’ αυτό, αφού
συνέβησαν όλα αυτά, είπε–»
Η Ίντιθ Πέιτζετ σταμάτησε. Στο πρόσωπό της απλώθηκε μια
αλλόκοτη, τρομαγμένη έκφραση.
«Δεν εννοούσα, σε καμία περίπτωση–» άρχισε να λέει. «Με
συγχωρείτε, κυρία μου, καμιά φορά δεν κρατάω τη γλώσσα μου».
Ο Ζιλ είπε μαλακά: «Πες μας, Ίντιθ, σε παρακαλούμε. Είναι πολύ

29/5/2020 1:59:03
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 130
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 130 29/5/2020 1:59:03