Page 133 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 133

όμως, είναι εκεί, κάτω από το πάτωμα στο κελάρι. Δε βγήκε ποτέ
ζωντανή από το σπίτι”. Τότε εγώ της τα είπα ένα χεράκι, γιατί έλε-
γε τόσο απαίσια πράγματα. Παραδέχομαι, όμως, ότι το επόμενο
πρωί ξεγλίστρησα ως το κελάρι. Εκεί, όμως, ήταν όλα όπως πά-
ντα, τίποτα δεν είχε πειραχτεί, κανείς δεν είχε σκάψει – γι’ αυτό
πήγα στη Λίλι και της είπα ότι απλά είχε γίνει ρεζίλι, όμως εκείνη
επέμενε ότι την κυρία την καθάρισε ο κύριος. “Δε θυμάσαι;” είπε.
“Τον φοβόταν μέχρι θανάτου. Την άκουσα να του το λέει”. “Εκεί
ακριβώς κάνεις λάθος, κορίτσι μου”, είπα, “γιατί εκείνη τη μέρα
δεν ήταν ο κύριος. Μόλις μου τα είπες, κοίταξα από το παράθυρο
και τον είδα να κατεβαίνει τον λόφο με τα μπαστούνια του γκολφ,
άρα αποκλείεται να ήταν εκείνος με την κυρία στο σαλόνι. Ήταν
κάποιος άλλος”».
Τα λόγια αντήχησαν και πλανήθηκαν στο άνετο, συνηθισμέ-
νο καθιστικό.
Ο Ζιλ είπε μαλακά μέσα από τα δόντια του: «Ήταν κάποιος
άλλος...»

29/5/2020 1:59:05
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 133
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 133 29/5/2020 1:59:05