Page 144 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020
P. 144
17
Ο Ρίτσαρντ Έρσκιν
ο Άνστελ Μέινορ είχε κάτι το αγριευτικό. Ένα λευκό σπίτι έστε-
Τκε με φόντο ζοφερούς λόφους. Ένα φιδογυριστό δρομάκι οδη-
γούσε προς τα εκεί μέσα από πυκνούς θάμνους.
Ο Ζιλ είπε στην Γκουέντα: «Γιατί ήρθαμε; Τι μπορούμε να τους
πούμε;»
«Αφού τα έχουμε σχεδιάσει».
«Ναι, όσον αφορά αυτό. Σταθήκαμε τυχεροί που ο γαμπρός της
θείας της αδελφής της εξαδέλφης της μις Μαρπλ, ή όποιος κι αν
ήταν τέλος πάντων, ζει εδώ κοντά... Αλλά στο πλαίσιο μιας κοι-
νωνικής επίσκεψης δύσκολα ρωτά κανείς τον οικοδεσπότη του
για παλιούς δεσμούς».
«Και μάλιστα πριν από τόσο καιρό. Μπορεί... μπορεί να μην τη
θυμάται καν».
«Μπορεί. Και μπορεί να μην υπήρξε ποτέ δεσμός».
«Ζιλ, λες να γίνουμε τελείως ρεζίλι;»
«Δεν ξέρω... Καμιά φορά αυτό πιστεύω. Δεν καταλαβαίνω για-
τί ασχολούμαστε με όλα αυτά. Τι σημασία έχει τώρα;»
«Μετά από τόσα χρόνια... Ναι, το ξέρω... Και η μις Μαρπλ και ο
δρ Κένεντι μας είπαν να αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι. Για-
τί δεν τους ακούμε, Ζιλ; Τι είναι αυτό που μας κάνει να προχωρά-
με; Εκείνη, μήπως;»
29/5/2020 1:59:06
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 144 29/5/2020 1:59:06
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 144
